Dymorfizm płciowy

Zjawisko dymorfizmu płciowego odróżnia przedstawicieli różnych płci od siebie. Jeśli spróbujesz podać strukturalną, naukowo uzasadnioną definicję, wówczas dymorfizm płciowy to anatomiczne różnice między kobietami i mężczyznami tego samego gatunku biologicznego, oprócz genitaliów.

Zwykle wyraża się w różnych rozmiarach (u wielu ptaków i ssaków, mężczyźni są większe i cięższe od samic), linia włosów (jasna manifestacja to broda u mężczyzn), kolor (jasne upierzenie u samców ptaków, co jest niezwykle ważne dla przyciągania samic), itp.

Dymorfizm płciowy u ludzi

Na poziomie ciała ludzkiego dymorfizm płciowy przejawia się w pierwotnych i wtórnych cechach płciowych. Pierwotne obejmują wewnętrzne i zewnętrzne narządy płciowe, a wtórne to takie, które rozwijają się w procesie dorastania (na przykład piersi kobiet). Dymorfizm płciowy określa materiał genetyczny, który wchodzi do jaja podczas zapłodnienia. Zgodnie z nim następuje rozwój płodu.

Podział populacji na mężczyzn i kobiety wynika przede wszystkim z różnicy w ich podstawowych funkcjach. Ciało kobiety jest zaprojektowane do kontynuowania wyścigu, samiec jest bardziej odpowiedni do zdobywania pożywienia i ochrony terytorium i potomstwa. Jest to naturalne dla prawie wszystkich gatunków biologicznych, ale jest niezwykle wyraźne u ludzi.

Od najdawniejszych czasów mężczyźni zajmowali się polowaniem i inną ciężką pracą fizyczną, ich ciała były znacznie lepiej przystosowane do tego niż kobiety, które przebywały w domu, obserwowały domowników, wykluły się i wychowały dzieci. Minęły stulecia i tysiąclecia, warunki życia zmieniły się dramatycznie - mężczyźni polują teraz w najbliższym supermarkecie, a kobiety odnoszą sukcesy w zawodach mężczyzn. Ale ogólny porządek pozostał bez żadnych zmian.

Istnieją takie elementy dymorfizmu płciowego:

• genetyczny;
• hormonalny;
• morfologiczny;
• behawioralny;
• psychologiczny.

Pierwsze trzy są związane ze strukturą organizmu, pozostałe zależą głównie od specyfiki wychowania i wpływu społeczeństwa.Oczywiście dziewczęta i chłopcy od dzieciństwa mają pewne cechy behawioralne, które można dokładnie wytłumaczyć różnicami płci. Rodzice kształcą ich na różne sposoby, nabywają różne zabawki i są wzorem różnych form zachowań. Dziewczyny bawią się lalkami i chcą być piękne, jak mama, a chłopcy ścigają piłkę i marzą o tym, by stać się silnym jak tata. Jest także zdeterminowany, a krąg komunikacji, w młodym wieku, dzieci, w ogóle, są przyjaciółmi z członkami ich płci.

Oczywiście są wyjątki, ale w tym przypadku mówimy raczej o tożsamości płciowej, która może ukazywać się w różnym stopniu w każdej osobie. Określa, czy dziecko urośnie jako skromna gospodyni domowa, czy zdecyduje się pójść do wojska i zbuduje karierę na równi z mężczyznami. Również preferencje seksualne czasami zależą od tego.

Różnice psychiczne przejawiają się w cechach myślenia i postrzegania otaczającego świata. Uważa się, że mężczyźni są lepiej rozwiniętymi abstrakcyjnymi myślami, więc łatwiej jest im udzielić nauk ścisłych, podczas gdy dziewczęta są bardziej humanistycznymi i skupiają się na interakcji międzyludzkiej. Leży ona w naturze lub wpajana przez rodziców, którzy są pod wpływem stereotypów - trudne pytanie.

Jedno jest jednak pewne - nawet w naszym społeczeństwie, w którym kobiety starają się być na równi z mężczyznami i osiągnąć w nich pewien sukces, cel, jaki natura określa dla nich, zawsze będzie wpływał na ich życie.

• ← Płeć i płeć
• Pozytywne cechy →