Sadyzm
Po raz pierwszy świat dowiedział się o sadyzmie z pism francuskiego pisarza markiza de Sade (jego imię otrzymało to zjawisko), a w użyciu naukowym termin ten pojawił się w monografii Kraft-Ebing, opublikowanej w 1886 roku. W najszerszym tego słowa znaczeniu sadyzm oznacza tendencję do aktów przemocy i cieszenia się z cierpienia innych. Ale zjawisko to ma również zmienne związane z różnymi sferami życia. Może to obejmować sadyzm mentalny, sadyzm wobec zwierząt, sadyzm seksualny.
Sadyzm dziecięcy
Co dziwne, oznaki sadyzmu mogą objawiać się w głębokim dzieciństwie. Uważa się, że chłopcy są najbardziej podatni na to zjawisko, ze względu na tak zwany "kompleks kastracji". Z obawy przed utratą przewagi fizjologicznej chłopiec ma agresję, która wyraża się w pragnieniu złamania czegoś, zniszczenia go. Stopniowo strach ten mija, a wraz z nim agresja. Ale jeśli dziecko jest upokarzane, zwłaszcza przez ojca, strach przed utratą męskości jest utrwalony w umyśle. A jeśli dziecko ma charakter zamknięty, to lata szkolne są bardzo ryzykowne, aby uzyskać już ukształtowaną osobowość sadysty. Mogą również pojawić się skłonności sadystyczne ze względu na brak zainteresowania ze strony rodziców, ale nie można przeoczyć możliwości wystąpienia choroby psychicznej, która może być przejawem sadyzmu.
Ale obecność sadystycznych skłonności w dzieciństwie nie oznacza, że dziecko dorośnie jako przestępca. Sadyzm może być ukryty, to znaczy nie objawiać się do określonej godziny (na przykład podczas działań wojennych). Niektórym udaje się skierować tę antyspołeczną atrakcję w innym kierunku - wielu słynnych chirurgów torturowało zwierzęta w dzieciństwie.
Sadyzm seksualny
Ten rodzaj sadyzmu jest formą zachowania seksualnego, w którym osoba zyskuje satysfakcję, powodując cierpienie partnera seksualnego. Według statystyk żeński sadyzm seksualny obserwuje się u 2% kobiet i 5% mężczyzn. Ale panie bardziej preferują sadyzm psychologiczny, podczas gdy mężczyźni wolą fizyczne znęcanie się. To zachowanie można skierować do:
- na zwierzętach;
- na ludziach, którzy są znacznie słabsi od sadystów - dzieci lub osoby niepełnosprawne fizycznie;
- na osoby, które są im podporządkowane w życiu rodzinnym - małżonek (żony), krewni, dzieci;
- na osoby podległe do pracy - młodsi pracownicy;
- na ludziach stojących poniżej statusu społecznego.
Istnieje kilka rodzajów seksualnego sadyzmu:
- Wyimaginowany - człowiek nie realizuje swoich sadystycznych fantazji, pozostaje w polu wyobraźni.
- Pasywny W tym przypadku sadysta celowo utrudnia satysfakcję seksualną partnerki, celowo unikając tych działań, które sprawiają jej największą przyjemność.
- Agresywny. Należą do nich różnego rodzaju upokorzenia od umysłowego narażenia na obrażenia. Ten rodzaj sadyzmu jest najbardziej okrutny, ponieważ sprawa może doprowadzić do morderstwa dla przyjemności seksualnej.
Sadyzm psychologiczny
Ten rodzaj sadyzmu w psychologii nazywany jest także moralnością lub psychosemizmem. W tym przypadku ofiara cierpiała z powodu moralnego i moralnego cierpienia w postaci obelg, upokorzeń, gróźb itp. Nie jest łatwo obliczyć taką osobę na pierwszy rzut oka, ponieważ może on ukrywać swoje skłonności przez długi czas. Pojawią się one później, kiedy poziom zaufania stanie się maksymalny, a zastraszanie przyniesie ofierze wielkie cierpienie.
Przyczyny sadyzmu i jego leczenie
W pojawieniu się sadystycznych skłonności można winić za różne czynniki, z których najczęstsze są następujące.
- Systematyczne błędy edukacyjne.
- Erotyczne fantazje, które powstają pod wpływem filmowych produktów.
- Świadomość własnej niskiej wartości dla innych.
- Niepowodzenia emocjonalne i seksualne, zaniedbania ze strony innych osób, w szczególności ze strony osób przeciwnej płci.
- Aspołeczne cechy charakteru, osobowości lub psychiki osoby.
- Choroba psychiczna.
W tej chwili nie ma konkretnych sposobów traktowania sadyzmu, ponieważ obejmuje on wszystkie aspekty osoby ludzkiej. Obecnie metody psychoterapii dynamicznej i szkoleniowej są powszechne. W przypadku niebezpiecznych przypadków przepisywane są leki antyandrogenne, które zmniejszają atrakcyjność i ograniczają sadystyczne przejawy. W każdym razie leczenie jest długotrwałe, komplikuje fakt, że pacjenci często nie odczuwają takiej potrzeby.