Puma Punku
Puma Punku to tajemniczy punkt orientacyjny Boliwia . Ten megalityczny kompleks na wysokości ponad 4 tysięcy metrów, położony w pobliżu Jezioro Titicaca i inny podobny kompleks, Tiwanaku . Nazwa "Puma Punku" jest tłumaczona jako "Puma's Gate".
Wiek budowy: hipotezy i spory
Opierając się na wynikach analizy radiowęgla, naukowcy datują budowę 530-560 lat naszej ery, ale nie wszyscy archeologowie zgadzają się z tym, zwłaszcza biorąc pod uwagę podobieństwo kompleksu Tiwanaku, który sięga XV wieku p.n.e. e.
Podważa "wiek prawny" budynku i fakt, że historyczne źródła pisane wspominające o kompleksie nie zostały zachowane. Fakt ten budzi również wielkie kontrowersje na temat tego, czym dokładnie była Puma Punk i jaką rolę odegrał w kulturze zamieszkujących ją plemion.
Nie potwierdzone przez tak młody wiek kompleksu i znalezione tutaj znalezisko archeologiczne - Fuente Magna. Jest to duże naczynie ceramiczne, którego ściany zdobią rysunki przypominające wczesne sumeryjskie pismo klinowe. Fuente Magna odnosi się do nieodpowiednich artefaktów - przedmiotów, które są niemożliwe z punktu widzenia oficjalnej chronologii ewolucji. Dzisiaj Fuente Magna jest przechowywana w La Paz, w Muzeum Metali Szlachetnych, a napis na misce jest odszyfrowywany.
Puma Punku to wały wykonane głównie z gliny (wzdłuż krawędzi, piasek rzeczny przeplata się z brukiem) i wyłożone doskonale przetworzonymi megalitycznymi blokami. Z północy na południe rozciąga się prawie 168 m, ze wschodu na zachód - na 117. W rogach - na północny wschód i południowy wschód - powstają dodatkowe prostokątne konstrukcje. Kopiec otacza dziedziniec o prostokątnym kształcie.
Początkowo Puma Punk, zgodnie z przeprowadzoną rekonstrukcją, była grupą struktur w kształcie litery "T" na wzgórzu otoczonym przez sprzęgło stosunkowo małych kamieni, do setek kilogramów. "Noga" litery "T" jest nieco pogrubiona: do tej pory kompleks osiągnął stan bardzo zniszczonej konstrukcji, która prawdopodobnie została zniszczona przez niezwykle silne trzęsienie ziemi, a kamienne bloki były już wykorzystywane w XX wieku do kruszenia produkcji kamienia.
Ale - nie wszystkie, rozmiary niektórych nie pozwoliły im korzystać. Na przykład na platformie Litice - tarasie na wschodniej krawędzi kompleksu - znajduje się płyta monolityczna o długości 7 m 81 cm, szerokości 5 m 17 cm i grubości 1 m 07 cm. Przybliżona waga tej płyty wynosi 131 ton. Jest to największy (ale nie najcięższy) blok znaleziony nie tylko w Puma Punku, ale także w Tiaunako. Pozostałe talerze są nieco mniejsze, ale ich waga wynosi od 20 ton lub więcej. Wykonane są z diorytu, czerwonego piaskowca i andezytu.
Riddles of the Puma-Punku
Metoda dostarczania kamieni jest jedną z tajemnic, która wyznacza miastu Puma-Punk dla swoich badaczy. Złoże, w którym naukowcy wierzą, że piaskowiec może być wydobywany, jest oddalone o ponad 17 km, a teren między kompleksem a złożem jest skrzyżowany, a nie tylko droga, ale też wskazówka, że kiedyś tam była . A depozyt andezytu znajduje się jeszcze dalej, około 90 km od Puma Punku.
Jednak ta tajemnica nie jest jedyna, jest tu wiele innych niezrozumiałych rzeczy:
- Wiele z zachowanych bloków ma ślady obróbki, które są możliwe dla materiałów o takiej twardości tylko przy użyciu najnowszych technologii, a niektóre metody przetwarzania są obecnie niemożliwe. Na przykład tutaj są bloki o różnych złożonych kształtach, niektóre z nich mają drukowaną (lub grawerowaną) strzałkę, idealnie okrągłe otwory o różnych średnicach, wywiercone są rowki o różnych kształtach. Po prostu nie można powiedzieć, że takie przetwarzanie było możliwe dzięki prymitywnym metodom dostępnym dla plemion indiańskich przebywających na tym terytorium. Nawiasem mówiąc, sami Indianie zaprzeczają ich zaangażowaniu w konstrukcję Puma Punk. Lokalne legendy mówią, że Puma Punk został zbudowany przez bogów, którzy następnie zniszczyli ich strukturę "przez podnoszenie, obracanie i rzucanie".
- W trakcie budowy używano wymiennych standardowych klocków - gdyby nie kamień, szczególnie tak twardy, można byłoby powiedzieć, że takie bloki zostały wyprodukowane przez tłoczenie. Bloki są bardzo ciasno przylegające do siebie - w szczelinie często nie ma nawet żyletki.
- W niektórych miejscach do łączenia bloków używano specjalnych mocowań wykonanych z metali takich jak brąz (bardzo rzadko spotykany w Boliwii!), Arsen i nikiel (których tutaj nie ma).
Główna zagadka: jakie było powołanie Puma-Punku?
Indianie sami nazwali Puma Punku "miejscem odpoczynku dla bogów". Ale jak właściwie wyglądała ta struktura?
Istnieje kilka głównych wersji, z których każda ma swoje dowody i "słabe punkty":
- Około 100 lat temu boliwijski archeolog polskiego pochodzenia Artur Poznański przedstawił wersję, że Puma Punk była portem - kiedy Jezioro Titicaca, znajdujące się teraz 30 km od kompleksu, było bardziej pełne. Ta wersja do tej pory nie wytrzymuje żadnej krytyki - badanie dna jeziora, które doprowadziło w tym dniu do odkrycia ruin starożytnych budowli, wskazuje, że nie stało się płytkie, ale wręcz przeciwnie, stało się głębsze.
- Kompleks zbadano za pomocą poszukiwań sejsmicznych, magnetometrii i innych metod, które wykazały, że w promieniu jednego kilometra od niego znajdują się pozostałości budynków i wody. Oznacza to pośrednio, że Puma Punk jest nadal zrujnowanym miastem .
- Niektórzy naukowcy, pomimo wyników tych badań twierdzą, że Puma Punku jest gigantyczną maszyną , na przykład konwerterem lub generatorem pól skrętnych. Podstawą tego stwierdzenia jest fakt, że niektóre z kamiennych bloków są najbardziej podobne do szczegółów jakiegoś skomplikowanego mechanizmu. Koniugacja niektórych "szczegółów" z kamienia z Puma Punk jest wyraźnie widoczna na zdjęciu. Jednak ze względu na szczegóły mechanizmu, wiele z nich jest zbyt fantazyjnie udekorowanych ...
Do tej pory nie istniała adekwatna wersja tego, kto dokładnie był budowniczym Puma Punk, kiedy powstał kompleks i, co najważniejsze, do czego go użyto.
Jak dostać się do Puma Punku?
Dostań się do kompleksu z La Paz jest to możliwe na drodze numer 1. Ścieżka może trwać od półtorej do dwóch godzin (w zależności od korków), będziesz musiał przejechać nieco mniej niż 75 km.
