Leki moczopędne oszczędzające potas
Leki moczopędne oszczędzające potas są lekami, które mogą zatrzymywać potas w organizmie. Wynika to z ich wpływu na ilość wody i sodu w organizmie. Ponadto wpływają na ciśnienie krwi. Diuretyki nie są stosowane jako leki samoleczące - są szeroko stosowane w połączeniu z innymi lekami. Pozwala to wzmocnić działanie leków i uniknąć dużej utraty potasu u pacjenta.
Leki moczopędne oszczędzające potas - lista
Preparaty z tej grupy wpływają na dalszy kanalik, w którym zapobiega się utracie potasu. Są podzielone na dwie grupy.
Spironolakton (Aldactone, Veroshpiron)
Przy właściwym stosowaniu tych leków spada ciśnienie skurczowe - jest to uważane za zadowalający efekt. Leki te są zwykle przepisywane przez lekarzy, gdy:
- występuje zespół obrzęku z powodu aldosteronu;
- ciężki powstaje niewydolność serca ;
- zalecana jest terapia lekami moczopędnymi (w celu utrzymania prawidłowego poziomu potasu).
Leki moczopędne oszczędzające potas w tej grupie, podobnie jak wiele innych leków, mają szereg skutków ubocznych, które są spowodowane działaniami hormonalnymi. Na przykład mężczyźni mogą manifestować impotencję i ginekomastię. U kobiet z kolei rozwija się choroba gruczołów sutkowych, cykl menstruacyjny jest zaburzony i może wystąpić krwawienie w okresie po menopauzie.
Amiloride i Triampur
Leki te nie mają zastosowania do antagonistów aldosteronu. Równie dobrze wpływają na wszystkich pacjentów. Jednocześnie nie ma żadnych skutków ubocznych na poziomie hormonalnym. Efekt oszczędzania potasu występuje z powodu hamowania sekrecji potasu na poziomie dystalnych kanalików. W tym samym czasie magnez jest usuwany z organizmu.
Najczęstszy skutek uboczny tej grupy oszczędzającej potas 
bierze się pod uwagę diuretyki hiperkaliemia . Na tym tle następuje przyspieszone uwalnianie potasu z komórek i wzrost jego stężenia we krwi. Ryzyko choroby jest znacznie zwiększone, gdy leki moczopędne są przepisywane pacjentom z niewydolnością nerek lub cukrzycą.
Silny wzrost potasu może powodować paraliż mięśni. Ponadto istnieje ryzyko zaburzeń rytmu serca, aż do całkowitego zatrzymania głównego mięśnia. Dlatego leki należące do tej grupy powinny być ostrożnie brane pod uwagę iw żadnym przypadku dawka nie może być zwiększana niezależnie.