Przysadka mózgowa jest najważniejszym gruczołem w układzie hormonalnym. Ten niewielki organ, umiejscowiony w tylnej części mózgu, kontroluje produkcję wszystkich ważnych hormonów, a także ich stężenie we krwi. Dlatego choroby przysadki mózgowej są uważane za główną przyczynę różnych patologii endokrynologicznych, zaburzeń funkcji rozrodczych u kobiet i pożądania seksualnego.

Objawy chorób przysadki

Istnieje kilka znanych chorób, w tym łagodne nowotwory, opisanego narządu, z których każdemu towarzyszą charakterystyczne objawy kliniczne. Istnieją jednak wspólne, specyficzne objawy chorób przysadki mózgowej, dzięki którym można najpierw ocenić istnienie problemów:

  • przedłużająca się nieobecność lub opóźniona miesiączka;
  • bolesność, obrzęk, obrzęk gruczołów sutkowych;
  • naruszenia (pogorszenie ostrości wzroku);
  • patologia nerek i nadnerczy;
  • suchość pochwy, której towarzyszy ból podczas stosunku płciowego;
  • galaktyczny ;
  • uszkodzenie słuchu;
  • silne i regularne lub uporczywe bóle głowy;
  • bolesne miesiączkowanie;
  • zwiększone pragnienie;
  • sterylność endokrynna;
  • mastopatia;
  • nadmiar moczu wydalany na dobę (moczówki prostej);
  • nieprawidłowości w układzie oddechowym i sercowo-naczyniowym.

Poważne zaburzenia przysadki powodują rozwój tak poważnych patologii, jak gigantyzm, karłowatość, akromegalia, niedoczynność nadczynność tarczycy .

Leczenie chorób przysadki mózgowej

W obecności łagodnego i hormonalnie czynnego guza (gruczolaka) przysadki, z reguły wykonuje się operację usunięcia go.

W innych przypadkach zalecany jest długotrwały, a czasem trwający całe życie, cykl hormonalnej terapii zastępczej, który pozwala albo stymulować aktywność gruczołu dokrewnego, albo go hamować. Szczególnie trudne sytuacje dodatkowo sugerują promieniowanie i chemioterapię.