Temperament wyraża się w agregacie znaków typologicznych człowieka, przejawiających się w dynamice procesów psychologicznych. Chodzi o szybkość reakcji i jej siłę, emocjonalną witalność itd. Fizjologiczne podstawy temperamentu określają cechy psychologiczne osobowość - pobudliwość emocjonalna, reaktywność, wrażliwość itp.
Fizjologiczne podstawy obejmują interakcje procesów w korze mózgowej i korze mózgowej głowy. Dla temperamentu niezwykle ważny jest stopień pobudliwości gruczołów podkorowych, które wpływają na zdolności motoryczne, statykę i roślinność. Słynny naukowiec I.P. Pawłow w swoich badaniach ustalił, że indywidualne cechy danej osoby zależą od właściwości jego układu nerwowego. Podstawą temperamentu jest rodzaj układu nerwowego, który może być silny i słaby. W razie potrzeby osoba nie może zmienić cech systemu nerwowego, ponieważ są one dziedziczone.
Fizjologiczne podstawy temperamentu w psychologii opierają się na dynamice procesów w komórkach nerwowych, szybkości wytwarzania połączeń ujemnych, labilności procesów nerwowych itp. Im bardziej osoba wykazuje jedną właściwość układu nerwowego, tym mniej wyraźny jest odpowiedni wskaźnik temperamentu. Psychologiczne podstawy temperamentu mają ścisły związek z fizjologicznymi właściwościami układu nerwowego. Jest biologiczną podstawą i cechami temperamentu, które zapewniają cienką, jasną i odpowiednią adaptację do środowiska. Wadą jest każda własność temperamentu jest kompensowana przez inną.
Konstytucja człowiekaPsychologowie zagraniczni zidentyfikowali związek temperamentu ze strukturą ciała, proporcją jego części i tkanek. W każdym razie wszystko zależy od cech dziedzicznych i dlatego teoria ta została nazwana teorią hormonalną. temperament . Dzisiaj typ temperamentu jest rozumiany jako zestaw właściwości psychologicznych, które są ze sobą powiązane i wspólne dla jednej grupy ludzi.
Istnieją 4 rodzaje temperamentu: