Perfekcjonizm

Kobieta dzisiaj stara się być wszędzie i zawsze pierwsza. Nienaganna figura, makijaż, garderoba, idealny porządek w domu, szybki rozwój kariery, udane życie osobiste - to nie wszystko, co chce osiągnąć współczesna dama. I to nie jest złe, ale bardzo godne pochwały. Jednak, jak wiadomo, wszystko jest w porządku z umiarem. Nadmierne, fanatyczne i stałe pragnienie osiągnięcia idealnego rezultatu nazywamy perfekcjonizmem. To, na pierwszy rzut oka, szlachetne działanie może doprowadzić każdego człowieka do załamania nerwowego, a to z kolei prowadzi do ciągłego nerwowego przeciążenia, depresji. Nie bez przyczyny perfekcjonizm jest chorobą kobiet XXI wieku, dlatego konieczne jest zrozumienie, jak sobie z nią radzić.

Najpierw zobaczmy, co oznacza słowo perfekcjonizm w psychologii. Z punktu widzenia nauki, jako pefektsionizm rozumieć wzmożone pragnienie doskonałości, które może odnosić się zarówno do jego osobowości, jak i wszelkiego rodzaju aktywności. Przyznaj zdrowy i patologiczny perfekcjonizm. Kiedy zdrowy człowiek jest w stanie doświadczyć tylko niewielkiego stopnia podekscytowania, jego uwaga skupia się na własnych możliwościach i sposobach osiągnięcia ich celów. Wyznaczając wysokie cele i pokonując ścieżkę do ich osiągnięcia, dana osoba odczuwa przyjemność. Patologiczny perfekcjonizm oznacza także, że człowiek wyznacza sobie cele, które są nieosiągalne, i dąży do nich nie z powodu ambicji i przyjemności, ale ze strachu przed porażką. W rezultacie dążenie do ideału zamienia się w samo-tortury.

Skąd pochodzi pogoń za ideałem?

Przyczyny tego niezdrowego perfekcjonizmu najczęściej kładziono u rodziców z dzieciństwa. Być może pokazali ci przez swoje zachowanie, że jeśli nie osiągniesz doskonałego rezultatu, wtedy pochwała i uwaga nie będą dla ciebie widoczne. Jest to sposób na osiągnięcie niskiej samooceny i lęku przed poczuciem winy. Często zdarza się, że w wieku dorosłym nikt nie musi osiągnąć doskonałego rezultatu, ale potrzebujesz go dla siebie - aby wypełnić swoją dumę, aby udowodnić sobie, że jesteś coś wart.

Jak radzić sobie z perfekcjonizmem?

Gdybyś miał czas zauważyć, że dążenie do najlepszych nie przynosi ci przyjemności przez długi czas, wtedy w leczeniu perfekcjonizmu pomoże ci tak niewielka, ale praktyczna rada:

Naucz się priorytetyzować, rozróżniać cele pod względem ważności i rozprowadzać swoje wysiłki w najbardziej efektywny sposób.
Daj sobie prawo, aby nie być zawsze perfekcyjnym w niczym, ponieważ kryterium doskonałości jest inne dla wszystkich i nie będzie zadowolić wszystkich.
Aby zachować swój stan fizyczny i emocjonalny, ważne jest, aby nauczyć się relaksować, zastępować pracę i odpoczywać.
Jeśli jest to możliwe, wskazane jest robienie przerw i po pewnym czasie spojrzenie na pracę, którą wykonałeś już ze świeżym spojrzeniem. Być może nie jest tak źle, jak się na pierwszy rzut oka wydawało.
Daj sobie prawo do błędów i krytyki w swoim adresie, ponieważ krytyka oznacza zainteresowanie Twoją pracą i przekonanie, że możesz zrobić to lepiej.
Tak rzadko, jak to możliwe, porównywać się z innymi i nie skarżyć się na porażki, postrzegać je jako integralną część życia.

Bardzo ważne jest uczenie się chwalenia siebie, dostrzegania nie tylko niedoskonałości w sobie, ale także zalet i częstego przypominania o sobie.
Wreszcie znajdź zajęcie dla duszy, dla uzyskania przyjemności, a nie rezultatu.

Często wydaje nam się, że perfekcjoniści są standardami sukcesu, o wiele szczęśliwszymi i szczęśliwszymi od nas. Jednak są to ludzie, którzy zawsze są niezadowoleni z siebie, mają stały dyskomfort i nie znają duchowego samopoczucia. Aby w końcu pozbyć się perfekcjonizmu, ważne jest, aby pamiętać, że świat nie osiągnie doskonałości, więc nie powinieneś żądać niemożliwego od niego i od siebie.