Zespół obsesyjno-kompulsywny (OCD) to specjalna forma nerwicy, w której osoba ma obsesyjne myśli, które ją niepokoją i przeszkadzają, uniemożliwiając mu normalne życie. Wątpliwi, stale wątpiący i podejrzliwi ludzie są predysponowani do rozwoju tej formy nerwicy.
Choroba ta jest bardzo zróżnicowana, a objawy obsesyjne mogą się znacznie różnić. Mają ważną cechę: osoba losuje za dużo uwaga na jakimkolwiek przedmiocie rzeczywistości, jest zmartwiony i zmartwiony z tego powodu.
Najczęstsze objawy to:
Pomimo różnorodności objawów, esencja pozostaje jedna: osoba cierpiąca na syndrom zespołu kompulsywnego odczuwa mimowolnie potrzebę wykonywania pewnych rytuałów (czynności obsesyjne) lub cierpi z powodu myśli. W tym przypadku niezależna próba stłumienia tego stanu często prowadzi do nasilenia objawów.
Ta złożona choroba psychiczna występuje u osób, które początkowo są predysponowane biologicznie. Mają nieco inną strukturę mózgu i pewne cechy charakteru. Z reguły osoby takie charakteryzują się następującymi cechami:
Często wszystko to prowadzi do tego, że już w okresie dojrzewania rozwijają się pewne obsesyjne stany.
Zespół Obsessive: przebieg chorobyLekarze określają jedną z trzech postaci przebiegu choroby u pacjenta i na tej podstawie wybiera się odpowiednie środki terapeutyczne. Przebieg choroby może być:
Całkowite wyleczenie z takiej choroby jest rzadkie, ale takie przypadki nadal istnieją. Z reguły, z wiekiem, po 35-40 latach objawy stają się mniej niepokojące.
Pierwszą rzeczą do zrobienia jest skonsultować się z psychiatrą. Leczenie zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych jest długim i trudnym procesem, w którym jest to niemożliwe robić bez doświadczonego profesjonalisty.
Po zbadaniu i rozpoznaniu lekarz zdecyduje, która opcja leczenia jest odpowiednia w tym konkretnym przypadku. Z reguły w takich sytuacjach łącząc techniki psychoterapeutyczne (sugestia podczas hipnozy, racjonalna psychoterapia) z leczeniem lekarskim, lekarz może napisać duże dawki chlordiazepoksydu lub diazepamu. W niektórych przypadkach stosuje się również leki przeciwpsychotyczne - Triftazin, Melleril, Frenolone i inne. Oczywiście nie można samodzielnie prowadzić leczenia uzależnień, jest to możliwe tylko pod nadzorem lekarza.
Niezależnie, możesz normalizować tylko tryb dzień, jedź w tym samym czasie trzy razy dziennie, śpij co najmniej 8 godzin dziennie, odpoczywaj, unikaj konfliktów i niekorzystnych sytuacji.