Zaburzenia nastroju
Mamy tendencję do reagowania na zewnętrzne okoliczności, zmianę nastroju i nie ma nic strasznego w śmiechu po łzach lub gniewie poprzedzającym uczucie. Ale zdarza się, że nasze reakcje przestają być odpowiednie, wtedy mówią o zaburzeniach nastroje (zaburzenia afektywne). Zaburzenia tego typu obejmują kilka rozpoznań, które są zjednoczone przez główny objaw - naruszenie stanu emocjonalnego.
Zaburzenia nastroju i ich typy
Badania nad tego rodzaju naruszeniami są wciąż w toku, więc jest zbyt wcześnie, aby mówić o pełnej klasyfikacji. Do dzisiaj najczęstsze są zaburzenia nastroju związane z epizodami maniakalnymi i zaburzeniami afektywnymi bez tych objawów. Wśród pierwszej grupy najsłynniejszą jest depresja kliniczna lub duże zaburzenie depresyjne. Z drugiej grupy najbardziej rozpowszechnione jest dwubiegunowe zaburzenie afektywne, które charakteryzuje się naprzemiennymi okresami maniakalnymi i depresyjnymi. Zaburzenia nastroju nie są jeszcze w pełni zrozumiałe, ich typy nadal rosną, a wszystkie przypadki, które nie należą do żadnej ze znanych kategorii, przypisuje się zaburzeniu afektywnemu, nieokreślonemu.
Przyczyny tych zaburzeń są nieznane, ale badacze wysunęli kilka hipotez dotyczących aspektu genetycznego, psychospołecznego lub biologicznego. W pierwszym przypadku zakłada się obecność nieprawidłowego genu w chromosomie 11, w drugim przypadku winę za utratę kontaktów społecznych lub różne rodzaje stresu. Mówienie o biochemicznych przyczynach zaburzeń nastroju sugeruje naruszenie produkcji noradrenaliny i serotoniny - dwóch najważniejszych neuroprzekaźników. 
Leczenie zaburzeń nastroju
Takie naruszenia są w sferze zainteresowań psychiatry, dlatego też, gdy występują zaburzenia nastroju, wymagane jest skontaktowanie się z tym specjalistą. Ponieważ główne rodzaje zaburzeń nastroju są depresja i epizody maniakalne, następnie leczenie wybiera się w oparciu o odpowiednią terapię dla tych problemów, uzupełnioną o środki zapobiegawcze. W przypadku zaburzeń depresyjnych leczenie rozpoczyna się od leków przeciwdepresyjnych, a w przypadku zaburzeń drugiego typu stosuje się leczenie neuroleptykami i psychoterapią.