Białaczka u dzieci: objawy

Artykuł poświęcony jest jednej z najcięższych chorób - białaczce. Powiemy Ci, dlaczego dzieci cierpią na białaczkę, opisują cechy różnych typów chorób (ostra białaczka limfoblastyczna i mieloblastyczna, przewlekła), opisują najwcześniejsze oznaki choroby, dając możliwość zauważenia rozwoju białaczki na najwcześniejszych etapach.

Objawy białaczki u dzieci

Białaczka (białaczka) rozwija się stopniowo, pierwsze objawy pojawiają się średnio 2 miesiące po wystąpieniu choroby. Jednak z wystarczającą ostrożnością można rozpoznać najwcześniejsze, przedkliniczne objawy białaczki, które objawiają się zmianami w zachowaniu dziecka. Często skarżą się na zmęczenie i osłabienie, dziecko straciło zainteresowanie grami, komunikacją z rówieśnikami i badaniami, apetyt znika. Ze względu na osłabienie organizmu w początkowym okresie rozwoju białaczki, przeziębienia stają się coraz częstsze, często wzrasta temperatura ciała. Jeśli rodzice zwracają należytą uwagę na te "trywialne" objawy, a dziecko przekazuje krew do testów laboratoryjnych, to lekarze najczęściej wykrywają już pewne oznaki, które nie wskazują na pewną białaczkę, ale sprawiają, że są czujne i kontynuują monitorowanie.

Później pojawiają się następujące symptomy:

regularny ból kręgosłupa i nóg (z ogniskiem bólu okresowo zmienia swoje położenie). Często takie bóle są mylone z objawami zapalenia wielostawowego lub skutkami urazów;
zwiększona wielkość wątroby;
blada skóra;
wzrost wielkości węzłów chłonnych i trzustki;
częste siniaki.

Do czasu pojawienia się powyższych objawów możliwe jest zdiagnozowanie białaczki na podstawie wyników badań krwi. Badania krwi wykazują obniżony poziom płytek krwi, czerwonych krwinek, spadek stężenia hemoglobiny i wyraźny wzrost ESR. Liczba leukocytów we krwi z białaczką może być bardzo różna - od niskiej do bardzo wysokiej (wszystko zależy od liczby blastów, które weszły do krwi ze szpiku kostnego). Jeżeli laboratoryjne badania krwi wykazują obecność ciałek strzałowych, jest to bezpośrednia oznaka ostrej białaczki (zwykle nie powinny to być komórki blastyczne we krwi).

Aby wyjaśnić diagnozę, lekarze przepisują nakłucie szpiku kostnego, co pozwala określić cechy komórek blastycznych szpiku kostnego i wykryć patologię komórkową. Bez przebicia niemożliwe jest określenie postaci białaczki, przepisanie odpowiedniego leczenia i omówienie jakichkolwiek przewidywań dla pacjenta.

Białaczka: przyczyny rozwoju u dzieci

Białaczka jest ogólnoustrojową chorobą krwi i narządów krwiotwórczych. Początkowo białaczka jest guza szpiku kostnego, który rozwija się w nim. Później komórki nowotworowe rozprzestrzeniają się poza szpik kostny, wpływając nie tylko na krew i ośrodkowy układ nerwowy, ale także na inne narządy ludzkiego ciała. Białaczka jest ostra i przewlekła, a formy choroby różnią się nie w czasie trwania przebiegu, ale w strukturze i składzie tkanki nowotworowej.

U dzieci z ostrą białaczką szpik kostny jest dotknięty niedojrzałymi komórkami blastycznymi. Różnica między ostrą białaczką polega na tym, że złośliwość składa się z komórek blastycznych. W przewlekłej białaczce u dzieci nowotwory składają się z dojrzewających i dojrzałych komórek.

Jak już wspomniano, białaczka jest chorobą ogólnoustrojową. Badania komórek nowotworów białaczki wykazały, że najczęściej większość komórek ma wspólny gen. Oznacza to, że rozwijają się one z pojedynczej komórki, w której występuje patologiczna mutacja: ostra białaczka limfoblastyczna i ostra mieloblastyczna u dzieci - są to dwie odmiany ostrej białaczki. Białaczka limfoblastyczna (limfoidalna) częściej występuje u dzieci (według niektórych, do 85% wszystkich przypadków ostrej białaczki u dzieci).

Szczyt według liczby przypadków choroby wiek: 2-5 i 10-13 lat. Choroba występuje częściej u chłopców niż u dziewcząt.

Do dzisiaj nie ustalono dokładnych przyczyn rozwoju białaczki. Wśród czynników, które przyczyniają się do wystąpienia choroby, należy wymienić niekorzystne czynniki środowiskowe (w tym wpływ substancji chemicznych), wirusy onkogenne (wirus chłoniaka Burkitta), wpływ promieniowania jonizującego itp. Wszystkie z nich mogą prowadzić do mutacji komórek, które należą do układu hematopoetycznego.