Wyrok jako forma myślenia

Wyrok jest logiczną formą, która służy do inicjowania procesu myślenia. Sama koncepcja jeszcze nie istnieje myślenie . Rozpoczyna się, gdy coś zostaje odrzucone lub potwierdzone, gdy następuje porównanie i opis właściwości, form obiektu lub zjawisk. To jest ta rola, którą sąd wykonuje jako formę myślenia.

Orzeczenia najczęściej przyjmują formę zdań oznajmujących. Na przykład: "Ziemia obraca się wokół własnej osi" to myśl wyrażona w formie osądu. Wyrok może być prawdziwy lub fałszywy. Co to jest i jak określić stopień prawdziwości, kwestią logiki.

Proste i złożone osądy

Wyrok jako logiczna forma myślenia może być prosta i złożona. Prosty osąd składa się z jednego podmiotu i jego cech, lub może polegać na porównaniu dwóch przedmiotów. Główną cechą charakterystyczną prostych wyroków jest fakt, że po podzieleniu, słowa zwykłych wyroków nie mają właściwości samych wyroków. Na przykład:

"Trawa jest mniejsza niż Grenoble" to porównanie dwóch przedmiotów, a jednocześnie podzielenie go na dwie części i nie dostaniesz znaczenia.

Złożone wyroki są połączeniem kilku wyroków:

złożony + złożony osąd;
kompleks + prosty;
prosty + prosty.

Oddzielne części tego sensu przynajmniej jeden odcinek zdania powinien mieć znaczenie semantyczne, na przykład: "Jeśli lato jest suche, rośnie prawdopodobieństwo pożarów lasów". W tym przypadku cząstka "prawdopodobieństwo pożarów lasów wzrasta" może działać jako pełnoprawny prosty osąd.

Pakiety

Trudne sądy jako forma logiczne myślenie Zawierają także określone połączenia gramatyczne, które łączą dwa proste sądy. Są to "ale", "i", "lub", "jeśli ... to", "i ..., i ..." itd.

Różnica sądu i innych form myślenia osąd jako forma logicznego myślenia

Orzeczenia są często mylone z koncepcją i wnioskami, które są pokrewnymi formami myślenia. Prosta charakterystyka pomoże dostrzec oczywistą różnicę.

Koncepcja jest uogólnioną formą myślenia. Składa się z ekspresji jedności systemów, wspólnych właściwości, systemów myśli. Prostym przykładem jest pojęcie "człowieka", które jednocześnie mówi o ludzkości w ogóle, o wszystkich ludziach, a także wyjaśnia, że dana osoba różni się od reszty świata.

Wnioskowanie jest konkluzją, naturalnym wynikiem osądów. Proces ten implikuje istnienie pierwszego osądu, z którego rodzi się wniosek - lub nowego osądu - poprzez aktywność umysłową człowieka.