Przy zamkniętych urazach, urazach i poważnych chorobach różnych narządów dochodzi do krwawienia wewnętrznego, które jest bardziej niebezpieczne niż zewnętrzne krwawienie z powodu niezdolności do zdiagnozowania problemu na samym początku. Dlatego ważne jest, aby zwracać uwagę na podstawowe oznaki patologii i jeśli podejrzewasz, że krwotok natychmiast skontaktuje się z kliniką.
Stanem charakterystycznym dla wylania krwi do wewnętrznych naturalnych jam ciała (pęcherza, płuc i żołądka, macicy), a także do sztucznie utworzonej przestrzeni (między-mięśniowej, zaotrzewnowej, stawowej) jest krwawienie wewnętrzne. Rozwija się w wyniku ciężkich urazów lub w wyniku przewlekłych chorób narządów, stanowi zagrożenie dla życia.
Objawy naruszenia mogą być obiektywne i subiektywne. Pierwszy opiera się na zewnętrznych przejawach stanu, zmianach w typie pacjenta:
Kiedy krwotoki w mięśniach pojawiają się siniaki i siniaki w miejscach urazu.
Subiektywne oznaki wewnętrznego krwawienia to same odczucia chorego, które w większości zależą od stopnia niedotlenienia tkanki mózgowej:
Objawy krwawienia wewnętrznego u kobiet:
Przy najmniejszym podejrzeniu opisanego stanu, przede wszystkim należy wezwać medyczną brygadę pogotowia ratunkowego. Następnie należy ustalić, w której części ciała występuje krwawienie, aby właściwie zorganizować pilne działania.
Jeśli patologia znajduje się w jamie brzusznej lub poniżej, konieczne jest przeniesienie ofiary do pozycji leżącej. W przypadku krwawienia w klatce piersiowej lub powyżej - pozycja półsiedząca z umieszczeniem wałka pod zgiętymi kolanami.
Ponadto zaleca się wykonanie następujących działań:
Niezależnie całkowicie zatrzymać wylew krwi jest niemożliwe. Częściowe zapobieganie poważnej utracie płynów biologicznych można osiągnąć przez umieszczenie paczki lodu w docelowym miejscu krwawienia.
W warunkach szpitalnych pacjent najprawdopodobniej będzie potrzebował operacji chirurgicznej w znieczuleniu ogólnym, aby zatrzymać krew. Czasami konieczne jest wykonanie częściowej resekcji uszkodzonego narządu, mięśnia lub stawu. Nieszlachetne przypadki sugerują terapię tamponadą lub koagulację (wypalanie) krwawiących naczyń krwionośnych.
Po ustabilizowaniu się funkcjonowania wszystkich układów ciała, objętość utraconej krwi zostaje przywrócona za pomocą transfuzji soli fizjologicznej, glukozy (5%), składników krwi, osocza lub ich syntetycznych zamienników.