Czasami zdarza się, że jakość owoców śliwki nie spełnia naszych oczekiwań, albo drzewo zaczyna boleć i umierać, i pilnie trzeba go ratować. Rozwiązaniem jest szczepienie śliwek na innym drzewie. Jak to zrobić dobrze - w naszym artykule.
Możesz wykonać taką procedurę przez cały okres od wiosny do jesieni, tylko każdy sezon ma swoją własną charakterystykę. Tak więc szczepienie wiosenne jest uważane za najbardziej pożądane, ponieważ prawdopodobieństwo udanej fuzji jest najwyższe.
Szczepienia śliwek w okresie letnim są często dokonywane w przypadku niepowodzenia wiosennej szczepionki. Istnieje szansa, że sadzonki będą miały jeszcze czas na osiedlenie się i staną się silniejsze przed zimną pogodą.
Jesienne szczepienia są niepożądane, ponieważ może dojść do niespodziewanego przeziębienia i zniszczyć łodygę, nie pozwalając jej się zakorzenić.
Najbardziej popularne metody szczepienia śliwek na wiosnę, takie jak szczepienie, cięcie i nerki.
Dzielenie jest zwykle szczepione, gdy gałęzie drzewa, na które wszczepia się śliwkę, mają wystarczającą średnicę i kilkakrotnie przekraczają wielkość cięcia. Na rozcięciu gałęzi rozcina się na 5 cm, kładzie się w niej śliwkową śliwkę, a następnie całość nawleka się mocno i pokrywa ziemią.
Jeśli drzewo nie jest jeszcze wysoko rozwinięte, może zostać zaszczepione nerką. Aby to zrobić, na drzewie i na uchwycie wykonaj równe cięcia i połącz je. Po ciasno zwiń je razem.
Innym sposobem szczepienia jest, gdy jedna gałąź staje się kontynuacją drugiej. W tym celu średnice zrazu i stada powinny być takie same. Miejsce połączenia jest ciasno zwinięte do pełnego wszczepienia.
Naturalnie najlepiej zaszczepić przedstawiciela tego samego gatunku, czyli śliwki śliwki. W tym przypadku prawdopodobieństwo zszycia cięcia i materiału jest wyższe.
Również szczepienie śliwka wiśniowa , zwłaszcza że śliwka jest najsilniejszym zapasem dla wszelkich owoców pestkowych (nie licząc wiśni i czereśni).
Morele są również dobrym zapasem. Należy jednak unikać inokulacji śliwek na wiśnie, ze względu na dużą różnicę w drzewach, co prowadzi do niskiego poziomu przetrwania tkanek.