Podobnie jak większość ssaków, człowiek rodzi się jako bezbronne stworzenie, w dużej mierze zależne od osobników dorosłych gatunków, w szczególności - od rodziców. Ponieważ przez cały czas dziecko będzie otoczone swoim rodzajem, jego wczesny trening przybrał formę tzw. Imprintingu, imprintingu. Powiemy Ci o imprintingu poniżej.
Mechanizm wdrukowywania opiera się na fiksacji pewnych obiektów lub form zachowań i jest zwykle możliwy przez ograniczony okres "krytyczny", we wczesnych etapach życia. Ponadto, nadruki są niezwykle trudne do zmiany, a przechwytywanie odbywa się szybko, na jedno spotkanie z imprintem.
Po raz pierwszy, przechwytywanie badano na ptakach, pisklątach dojrzałych bezpośrednio po tym, jak ich rodzice podążają za rodzicami (odciski "podążania" można zaobserwować u niektórych ssaków, na przykład jeleni, koni itp.), A rodzice są "wybierani" od pierwszego widzenia stworzenia, a nawet przedmioty. Jedynym wymaganiem dla piskląt było to, że "matka" się poruszyła, tj. więc możesz za nią iść.
Później odkryto powstawanie uwarunkowanych reakcji na zapachy u szczeniąt oraz ujawniono główne rodzaje odcisków. Jak się okazało, imprinting jest specyficzny nie tylko dla zwierząt, ale także dla ludzi.
Rodzaje nadruków u ludzi:Być może słyszeliście także o takiej koncepcji, jak imprinting genomowy, jednak odciśnięcie genu jest procesem epigenetycznym, który występuje na innym poziomie. A jeśli za pomocą imprintingu w psychologii możemy prześledzić procesy psychologiczne i kształtowanie światopoglądu danej osoby, genetyczne zjawisko imprintingu genomowego jest przedmiotem zainteresowania naukowców, głównie z punktu widzenia badania chorób dziedzicznych.
W psychologii uważa się, że wdruk w osobę ma miejsce w dość długim czasie - od momentu urodzenia do sześciu miesięcy. Ale następne kilka lat są niezwykle ważne dla dziecka, wychwytywania modelu relacji ze światem zewnętrznym. Nic dziwnego, że niektóre narody uważały dzieci poniżej szóstego roku życia za czarowników, z którymi kontakty są ściśle regulowane. Tak, i pamiętaj, że bajki, w których małe dzieci widzą świat, nie są takie, jak postrzegają je dorośli.