Idiotyzm

Straszna diagnoza "idiotyzmu" widoczna jest w oczach pacjenta z daleka. Jest to tak głęboki stopień zacofania, że osoba jest praktycznie pozbawiona mowy i myślenia.

Stopnie Oligofrenii

Upośledzenie umysłowe dzieli się na trzy stopnie nasilenia: idiotyzm, głupota i idiotyzm. Rozpoznanie debilizmu nie położy kres niezależnemu życiu danej osoby, przy ciągłej opiece nad dzieckiem można go uczyć, a nawet kształcić, aby mógł zapewnić sobie w bardziej dorosłym wieku. Imbecility nakłada wielką zależność od życia danej osoby, jednak w pewnym sensie może on wykonywać samoobsługę. Ten idiotyzm jest najtrudniejszym stopniem oligrenii, położy kres wszelkiej niezależności.

Istnieje również taka diagnoza, jak amaurotyczna rodzinna idiotyzm, ale nie objawia się ona od urodzenia, ale przed końcem pierwszego roku życia dziecka, w okresie dojrzewania, a nawet w wieku dorosłym.

Przyczyny idiotyzmu:

konflikt Rhusus (niekompatybilność rhesus krew matki i płodu);
infekcje wirusowe przenoszone przez matkę podczas ciąży (różyczka, kiła lub toksoplazmoza);
zaburzenia hormonalne u matki, prowadzące do wewnątrzmacicznego uszkodzenia płodu;
uraz porodowy ;
czynniki dziedziczne;
niektóre infekcje dziecięce;
urazy głowy.

Objawy idiotyzmu

U dzieci objawy idiotyzmu pojawiają się niemal natychmiast. Dzieciak pozostaje daleko w tyle w rozwoju, źle trzyma głowę, zaczyna siedzieć, czołgać się i chodzić późno. Wszystkie jego "osiągnięcia" są niezgrabne, nie ma płynnego ruchu rąk i nóg. Ponadto choroba jest widoczna na twarzy, idiotyzm wymazuje wszelkie znaczenie, czasem pozostawia tylko ślady zadowolenia lub złego grymasu. Mowa jest ograniczona do niepełnych dźwięków lub pojedynczych sylab. Po ich nauce pacjent powtarza je bez przerwy. Podobnie jak niektóre inne ruchy: na przykład potrząsanie głową lub torsem. Ponadto pacjenci z głębokim idiotyzmem często nie potrafią odróżnić krewnych od nieznajomych. Dlatego ich treść rozpowszechniana jest w specjalnych instytucjach (sierocińcach dla upośledzonych umysłowo), gdzie dzieci są umieszczane za zgodą rodziców.

Nawet wchodząc w dorosłe życie, pacjenci potrzebują stałego nadzoru, ponieważ nie mogą wykonywać elementarnej samoobsługi. Niektórzy nie mogą nawet żuć własnego jedzenia. Ich życie emocjonalne składa się z prymitywnych reakcji, aw zachowaniu niemożliwe jest odnalezienie jakiejkolwiek motywacji lub logicznej sekwencji. Niektórzy są w stanie depresji cały czas, inni mają nierozsądny wybuch gniewu. Przeważają instynkty. Nadmierne obżarstwo (i pacjenci nie zawsze rozróżniają przedmioty jadalne i niejadalne) lub otwarty onanizm są powszechne.

Głęboki stopień idiotyzmu często charakteryzuje brak wrażliwości na ból. Pacjenci nie odczuwają różnicy między ciepłem a zimnem, wysokim i niskim, suchym lub mokrym. Nie trzeba dodawać, że bez stałego nadzoru, osoba może popaść w kłopoty: spalić się lub, na przykład, spaść z wysokości.

Leczenie idiotyzmu

Chociaż idiotyzm odnosi się do nieuleczalnych chorób, za pomocą leków można złagodzić niektóre z objawów:

witaminy, celolizyna i fitocerebrolizyna, nootropy itp. Mianowany w celu poprawy procesów metabolicznych;
napary z magnezji i diakrabu - w celu zmniejszenia ciśnienia wewnątrzczaszkowego;
jeśli to konieczne, przepisuj leki przeciwdrgawkowe;
nadmierna depresja i ospałość są leczone środkami pobudzającymi, a lęk jest zmniejszany przez neuroleptyki.

W każdym razie rodziny, które zdecydowały się opuścić chore dziecko w domu, powinny zapewnić mu całodobową opiekę.