Jednym z najbardziej niejednoznacznych zaburzeń jest psychoza hipomanii. Faktem jest, że dla nie-specjalisty bardzo trudno jest określić jego obecność, wiele osób cierpiących na tę chorobę jest postrzeganych przez otoczenie jako całkowicie zdrowi ludzie, być może nieco bardziej energiczni niż zwykle. Ponadto, osoba cierpiąca na zespół hipomanii nie uważa, że ​​jego stan jest bolesny, dlatego nie spieszy się z kontaktem ze specjalistą. A to prowadzi do dalszego rozwoju problemu, więc nie należy lekceważyć tego zaburzenia.


Objawy i leczenie

Psychoza hipomaniaków jest bardzo podobna do poprzedniej fazy choroby afektywnej dwubiegunowej - mania , ale wszystkie funkcje są nieco mniej wyraźne. Ludzie nie tracą kontaktu z rzeczywistością i dobrze sobie radzą z codziennymi obowiązkami, nie mają halucynacji i urojeń. Z boku trudno zauważyć jakąkolwiek nienormalność zachowania - osoba wygląda trochę bardziej energicznie i przyjemniej niż zwykle. Potrafi poradzić sobie z wieloma wcześniej niedostępnymi, może spać 4 godziny dziennie i czuć się świetnie. Od czasu do czasu osoba sama zauważa nienormalność swojego stanu i próbuje go normalizować, ale nie prowadzi to do prawidłowych wyników, opóźniając jedynie przebieg zaburzenia. Co więcej, zespół hipomaniakalny przechodzi do etapu kulminacyjnego, kiedy dana osoba traci zdolność do kontrolowania siebie. Jego myślenie jest zbiorem skojarzeń spowodowanych przez przypadkową komunikację. A myśli są generowane gorączkowo, nie pozwalając na trzeźwą ocenę tego, co się dzieje. W takim przypadku konieczna jest hospitalizacja w celu złagodzenia tak ostrych objawów. Mowa osoby na tym etapie może być niespójna, przypominająca formę w pęknięciu schizofrenicznym. Niebezpieczeństwo hipomaniaku zespół hipomaniakalnypsychoza także w tym, że ten warunek jest tylko przejściowy do fazy depresyjnej zaburzenia, która charakteryzuje się bardzo ostrym przebiegiem. Dlatego w tym przypadku należy skontaktować się ze specjalistą.

Leczenie jest często trudne, głównie ze względu na fakt, że dana osoba nie odczuwa potrzeby pomocy, dlatego jest skłonna odmówić podążania kursem, co jest bardzo ważne dla pomyślnego powrotu do zdrowia po chorobie. Aby pomóc pacjentowi zazwyczaj stosuje się zintegrowane podejście z użyciem leków i technik psychoterapeutycznych.