Jak wychować dziecko bez krzyku?

Prawdopodobnie nie ma takiej matki, która nigdy nie musiałaby podnosić głosu dla swojego dziecka. Zdarza się, że nauczyciel krzyczy na dzieci, a rodzice nie wiedzą, jak się do tego odnosić. I prawdą jest, że nasze dzieci czasami wydają się tak niekontrolowane, że płacz jest postrzegany jako ostatni i jedyny skuteczny środek edukacji. Ale czy to prawda? A może po prostu krzyczymy ze zmęczenia albo z tego, że jesteśmy po prostu zbyt leniwi, by szukać spokojniejszego i pozbawionego konfliktów podejścia do dziecka? Z pewnością wielu rodziców zna poczucie winy na oczach swojego dziecka za to, że kiedyś go złamali, "pochylili się nad kijem". Zobaczmy więc, że nie ma więcej powodów do tego ciężkiego uczucia, czy można krzyczeć na dzieci?

Dzieci nie mogą krzyczeć

Jeśli czytasz ten artykuł, prawdopodobnie nie musisz wyjaśniać, dlaczego nie możesz krzyczeć na dziecko. Kiedy krzyczymy, zrzucamy negatywną energię, a ta, do której wołamy (a jednocześnie wszyscy obecni) otrzymuje tę energię. Dlatego, przy okazji, matka nie powinna krzyczeć nie tylko na dziecko, ale także w jego obecności, aby przysięgać na winnego męża, a nawet na kota naskodivshuyu. Jeśli twój mąż krzyczy na dziecko, musisz również znaleźć sposób, aby go zatrzymać. Małe dziecko, po otrzymaniu części negatywnych emocji, zarazi się gniewem, agresją i po prostu nie wie, gdzie teraz to wszystko położyć. I tutaj, dzięki indywidualnym cechom, każde dziecko wybiera swoją własną ścieżkę:

"Oddaj . " W tym przypadku rodzice otrzymują w rezultacie dziecko, tyran, dziecko-agresor. Czy konieczne jest wyjaśnienie, że po dorastaniu taka osoba będzie miała trudności z komunikacją.
"Zapytaj o suplementy". Takie dziecko nie wykazuje agresji, ale wydaje się być wesoło psotne, szkodliwe, wciąż i wciąż zabiera rodziców z siebie. W wieku dorosłym takie dziecko może stać się prowokatorem konfliktów, ponieważ nie będzie w stanie komunikować się z ludźmi bez protestów, sarkazmu i sarkazmu.
"Płoty wyłączone". Obawiając się negatywnych emocji, takie dziecko staje się samowystarczalne, zaczyna unikać komunikowania się na żywo, preferując oglądanie kreskówek, gier komputerowych i Internetu.
"Ukarz się . " Przyjmując dezaprobatę rodziców, dziecko zaczyna myśleć, że nie jest godny dobrego związku, miłości. Powstaje kompleks niższości, dziecko może działać na szkodę samego siebie.
"Aby poświęcić swoje pragnienia, gdyby tylko mama nie krzyczała". Na pierwszy rzut oka - idealne dziecko, pragnące stać się najbardziej posłusznym. Ale w rzeczywistości, takie dziecko nie kocha i nie docenia siebie, jest gotów znosić nieprzyjemne manifestacje dla niego od innych ludzi, robić wszystko, co inni chcą. Taka osoba nie rozwija poczucia własnej wartości, co utrudnia rozwój osobowości, samorealizacji.

Żart jest taki, że w stanie naturalnym traktujemy nasze dzieci w taki sam sposób, w jaki robili to nam rodzice. A jeśli masz szczęście i wychowałeś się w spokojnej i spokojnej atmosferze, po prostu nie pomyślałbyś, że zakłócisz ten spokój w swoim życiu z płaczem lub innymi przejawami gwałtownych emocji. Być może jedynym wyjątkiem jest silny stres. A jeśli próbowali wpłynąć na ciebie w dzieciństwie jako krzyk, trudno będzie nie używać tego narzędzia w przypadku nieposłuszeństwa dziecka.

Okazuje się, że aby właściwie wychowywać swoje dzieci, powinniśmy przede wszystkim poradzić sobie z własnymi problemami psychologicznymi: zaciskami, kompleksami. To długa droga, ale musisz wstać i, choć powoli, ale iść dalej. Pomocne będzie także samokontrola i alternatywne sposoby rozpryskiwania emocji. jak powiedzieć, że dziecko usłyszało Jak powiedzieć dziecku, żeby usłyszało? Staraj się robić notatki dla dziecka w najbardziej spokojny i przekonujący ton. Twoja wiara w siebie i spokój ducha przekonają małego chłopczyka, że to ty ustanawiasz tutaj zasady. I możesz krzyczeć razem iw zupełnie innej, spokojnej, okazji. Na przykład w parku rozrywki lub podczas humorystycznej bitwy na poduszkach.

Pamiętajcie, że to my, rodzice, układamy matrycę do komunikacji naszych dzieci z innymi ludźmi. Im spokojniejsza i bardziej komfortowa atmosfera psychologiczna w domu rodzicielskim, tym szczęśliwsze i jaśniejsze będzie życie nowej osoby.