Jak ukarać dziecko?
Odwieczna kwestia wychowywania dzieci jest znana każdemu rodzicowi. Posiadanie dzieci to szczęście, ale nie oznacza to, że dziecko nieustannie przynosi tylko radość i uczucie. Od czasu do czasu mamusie i tatusiowie spotykają się ze złymi uczynkami ich potomstwa, z ich chamstwem i nieposłuszeństwem. W tym przypadku rodzice zazwyczaj uciekają się do ukarania dziecka, aby uniknąć powtórzenia się incydentu. Ale w tym przypadku ważne jest, aby nie reagować nadmiernie i jest to całkowicie nieakceptowalna przemoc fizyczna i psychiczna.
Jak to jest dobrze ukarać dziecko, aby nie wyrządzić mu krzywdy, a jednocześnie móc przekazać mu, co jest jego winą? Aby rozwiązać ten problem, należy podejść z zimną głową.
Czy można ukarać dziecko?
Czy w ogóle konieczne jest ukaranie dziecka? Teraz coraz więcej rodziców akceptuje pozycję nieinterwencji jako kary w wychowaniu dziecka, unika konfliktów z nim i moralizowania. Oczywiście takie matki i tatusiowie dążą do najjaśniejszych celów - zapewnienia dziecku szczęśliwego dzieciństwa, a nie stawania się "złymi" rodzicami w oczach dzieci. Takie podejście jest jednak obarczone błędnym kształtowaniem światopoglądu dziecka z powodu braku zrozumienia granic tego, co jest dopuszczalne w świecie i społeczeństwie.
Druga skrajność w podejmowaniu decyzji "Czy ukarać dziecko za złe uczynki?" Objawia się w ciągłym monitorowaniu działań dziecka i jego nadgarstków. Dla niektórych rodziców nic nie kosztuje karania dziecka pasem, zakładania mankietu i uderzania w dłonie. Według wymiaru sprawiedliwości dla nieletnich krzywdzenie fizyczne i psychiczne dziecka jest przejawem okrucieństwa i narusza jego prawa, które podlega sankcjom prawnym. Niemniej jednak, w wychowaniu dziecka, stosowanie kary jest konieczne, ale w akceptowalnych granicach iw tym przypadku.
Po co karać dziecko?
Kara jest niezbędna w przypadku naruszenia zakazów uprzednio uzgodnionych z dzieckiem, które jest w stanie przestrzegać. Oznacza to, że siedmioletni chłopiec lub dziewczynka, który już rozumie znaczenie własności osobistej, musi zostać ukarany za kradzież, co jest całkowicie niedopuszczalne w odniesieniu do 2-4-letnich dzieci, które nie do końca zrozumiały, dlaczego nie można przyjąć kogoś innego. Za 3-4 lata dziecko może już kontrolować swoją mowę, więc może zostać ukarany za grubiaństwo werbalne.
Sposoby karania dziecka
Wśród sposobów na karanie dziecka są:
- ignorowanie dziecka;
- pozbawienie rozrywki (kreskówki, spacery, gry itp.);
- rygorystyczna rozmowa z wyjaśnieniem;
- pozbawienie potrzeb fizjologicznych (np. jedzenie);
- fizyczny wpływ (uderzenie, uderzenie, itp.);
- czasowa izolacja dziecka od społeczeństwa (umieszczona w rogu, w pokoju itp.)
Najbardziej skuteczna i biorąc pod uwagę prawa dziecka jest uważana za metodę ścisłej rozmowy i pozbawiania rozrywki. Nie możesz karać dzieci, poniżając ich i krzywdząc ich.
Jak ukarać dziecko?
Zwykle sposób, w jaki rodzice bezpośrednio karają dzieci, zależy od zastosowanej metody i stylu wychowania w dzieciństwie. Gdyby w rodzinie zwyczajowo rozwiązywać problemy, spokojnie omawiać trudności i błędy, najprawdopodobniej dzieci, które wychowały się w takiej atmosferze, pożyczyłyby tę metodę przy wychowaniu własnych dzieci. I przeciwnie, w rodzinie, w której uważane jest za normalne, jeśli ojciec ukarany paskiem za "trójkę", dzieci, stając się dorosłymi, pójdą za tym przykładem.
Jest kilka zasad, których należy przestrzegać, aby kara nie poszła na marne, ale tymczasem nie szkodzi dziecku:
- Zganić dziecko, a kara tylko odzyska równowagę psychiczną. Człowiek w wściekłości i wściekłości ryzykuje za dużo gadania i boli.
- Ważne jest, aby oboje rodzice stosowali się do jednej strategii w swoim wychowaniu. Niedopuszczalne jest, że ktoś karze za to, co zachęca drugi. Jest to obarczone rozwojem konfliktu intrapersonalnego u dziecka.
- Aby ukarać dziecko i dowiedzieć się z nim, relacja powinna być prywatna, aw żadnym przypadku nie być z zewnątrz. Ten stan pozwoli ci uniknąć obrażania uczuć dziecka.
- Każda kara i pozbawienie czegokolwiek w celach edukacyjnych powinny być tymczasowe, po czym zaleca się uzgodnienie w celu zakończenia tego konfliktu.