Macierzyństwo Dziecko i opieka nad nim

Rodzaje edukacji rodzinnej

Rodzaje edukacji rodzinnej są uogólnioną cechą złożonych relacji w obrębie jednej rodziny. Są całkowicie zależne od pozycji macierzystej jako całości i są określane przez trzy główne czynniki:

  • adekwatność - trafność zastosowania pewnych zasad wychowania do określonego dziecka z jego cechami;
  • dynamizm - zdolność pozycji rodzicielskiej do poruszania się, zmiany, reorientacji, kiedy wymagają tego okoliczności;
  • przewidywalność - przybliżona reprezentacja wyniku zastosowania pewnych stylów i typów edukacji rodzinnej.

Za podstawę klasyfikacji rodzajów rodzin i edukacji rodzinnej uważa się następujące parametry:

  1. Stopień emocjonalnej akceptacji i zainteresowania rodziców dzieckiem.
  2. Dbanie o, uczestnictwo.
  3. Kolejność realizacji niektórych rodzajów edukacji rodzinnej dziecka.
  4. Wymagający
  5. Zdolność rodziców do kontrolowania ich afektywnych przejawów.
  6. Poziom lęku.
  7. Cechy zarządzania w rodzinie jako całości.

Najczęstsze rodzaje edukacji rodzinnej

W oparciu o powyższe czynniki można zidentyfikować 576 różnych rodzajów "poprawnej" i "złej" edukacji rodzinnej, ale w rzeczywistości tylko 8 podstawowych typów znajduje się najczęściej:

  1. Emocjonalne odrzucenie - rodzice są biedni w przejawach emocji dla dziecka i bardzo szybko też nie byli skłonni do okazywania im emocji. Takie dzieci dorastają zamknięte, mają bardzo słabą sferę emocjonalną i niską samoocenę.
  2. Złemu traktowaniu towarzyszy często odrzucenie emocjonalne. Sztywność może przejawiać się zarówno w fizycznym, jak i psychicznym wykorzystywaniu dziecka. Dzieci wychowane w ten sposób często wykazują zaburzenia osobowości i wysoki poziom agresji.
  3. Zwiększona odpowiedzialność moralna - nałożenie na dziecko niespełnionych aspiracji i nadziei, formalne podejście do niego. Sfera emocjonalna takich dzieci jest również słaba, gubią się w sytuacjach silnie emocjonalnych.
  4. Sprzeczne wychowanie - powstaje w przypadku konfrontacji na temat stylów wychowania w rodzinie. Takie dzieci dorastają niespokojne, podejrzane, obłudne.
  5. Hipoprotekcja - brak rzeczywistego zainteresowania życiem dziecka, brak kontroli. "Zabłąkane" dzieci ryzykują upadkiem pod wpływem innych.
  6. Hiperprotezja - nadopiekuńczość , pragnienie pełnej kontroli nad dzieckiem rodzaje niewłaściwej edukacji rodzinnej i osłoń go przed światem zewnętrznym. Często wynika to z niespełnionych potrzeb zakochanych rodziców. Nadobliste dzieci stają się samolubne i nie są w stanie prawidłowo dołączyć do zespołu.
  7. Hipochondria - rozwija się w tych rodzinach, w których dziecko od dawna cierpi na poważną chorobę. Całe życie rodziny jest związane z jego dobrostanem, wszystko załamuje się przez pryzmat choroby. Takie dzieci są egocentryczne, naciskane przez litość.
  8. Miłość jest idealnym rodzajem edukacji rodzinnej, gdy rodzice bezwarunkowo akceptują dziecko, biorą pod uwagę swoje interesy, zachęcają do inicjatywy.