Langwedocja-Roussillon - dzielnica historyczna Francji , który jest swoistym rdzeniem społeczno-kulturowym, z którego rozwija się kraj. Jest to żyzny region rozciągający się od delty rzeki Rodanu do granicy z morzem Hiszpania . 300 słonecznych dni w roku, wspaniałe plaże, zaciszne laguny i starożytne miasta, chronione przez UNESCO jako najcenniejsze dziedzictwo kulturowe, sprawiło, że Langwedocja-Roussillon we Francji jest doskonałym miejscem do wypoczynku i zapewnił niemal niezakłócony przepływ turystów z różnych krajów.
Korzystne klimatyczne i naturalne warunki wybrzeża stanowiły punkt wyjścia do tworzenia nie wynajmujących sieci komfortowych kurortów z rozwiniętą infrastrukturą.
Region o tak bogatej przeszłości historycznej jest niezwykły sam w sobie. Tak więc, w jego stolicy Montpellier, historyczne centrum zostało doskonale zachowane do naszych czasów, których architektura i tradycje kulturowe zasługują na bezwarunkową uwagę. Jednak najpopularniejszymi obiektami wśród turystów były i pozostają zamki w Langwedocji, na których opisach warto się bardziej szczegółowo zastanowić.
Zamek Peyperpertyuz - ruiny twierdzy Kataru, położone na 800-metrowym klifie pirenejskiego systemu górskiego. Składa się z dwóch cytadeli - górnego i dolnego, połączonych schodami. Budowa zamku rozpoczęła się w XI wieku i od tego czasu stała się niezawodnym obiektem strategicznym, który stracił na znaczeniu dopiero w XVII wieku. W 1820 r. Został przekazany państwu, a następnie włączony do liczby zabytków. Jest to obiekt aktywnie odwiedzany przez turystów.
Zamek Aguilar - centrum koncepcji fortyfikacji średniowiecza. Zamek został otoczony dwoma monumentalnymi murami z otworami strzelniczymi, które zapewniły bezpieczeństwo twierdzy. Pierwsza wzmianka w dokumentach historycznych w 1021 roku. Utraciło to znaczenie jako struktura obronna w 1659 roku wraz z podpisaniem rozejmu między Francją i Hiszpanią.
Zamek de Luneville to zespół pałacowo-parkowy, który jest "małym Wersalem", który pojawił się w 1706 r. Na polecenie księcia Leopolda z Lotaryngii.
Chateau de Florac - zbudowany w XIII wieku i przez cały czas swojego istnienia zmienił wielu właścicieli. Po zakończeniu wojen religijnych został on przebudowany, wykorzystany w czasie rewolucji do przechowywania i sprzedaży soli. W 1976 roku został odrestaurowany i stał się częścią Siedmiu Parku Narodowego.