Formy myślenia w psychologii

Wszyscy jesteśmy Homo sapiens i, zgodnie z tym, myślenie jest nieodłączne od nas wszystkich, bez względu na to, jak niewiarygodne mogłoby się to wydawać w konfrontacji z jakimś innym homo. Jednak myślenie w psychologii istnieje wiele form, które nadają naszemu procesowi mentalnemu indywidualny koloryt. Każdy z nas posiada te lub inne rodzaje myślenia, podczas gdy wszyscy mamy możliwość rozwinięcia tych odmian, które nie są pierwotnie charakterystyczne dla nas. Dlatego obecnie rozważamy główne formy myślenia i ich cechy.

Racjonalne myślenie

Racjonalne myślenie jest najbardziej dochodowym rodzajem aktywności umysłowej. Mówiąc prościej, oznacza to myślenie o rzeczach jeden po drugim, w kolejności ważności, a nie o wszystkim naraz. Racjonalne myślenie pozwala ci spędzić minimum wysiłku, zasobów, emocji, aby osiągnąć jak najlepszy wynik.

Główne formy racjonalnego myślenia to:

analiza;
wnioskowanie;
porównanie;
argumentacja;
wyrok;
wyjście.

Logiczne myślenie

Myślenie logiczne jest najrzadziej stosowaną formą procesów myślowych. Częściej nasz umysł jest zajęty przyjemnym rozumowaniem lub reagowaniem na sytuacje za pomocą nawyków mentalnych. Integralnym elementem logicznego myślenia jest logika i jasna znajomość pojęć i zasad. Ten typ myślenia jest najbardziej doceniany w naukach ścisłych, w których prędkość nie jest ważna, ale niezawodność.

Podstawowe formy logicznego myślenia są następujące:

indukcja jest konkluzją z szczególności do generała;
odliczenie - wniosek od generała do konkretnego;
analogia - wniosek oparty na elementach podobieństwa.

Przy okazji, Sherlock Holmes używał wyłącznie logicznego myślenia.

Abstrakcyjne myślenie

Pojęcie abstrakcyjnego myślenia można odkryć za pomocą słowa "abstrakcja". Oznacza to odwrócenie uwagi od nieistotnych aspektów podmiotu i jego obiegu uwaga w sprawie istotnych, regularnych aspektów tematu. Abstrakcyjne myślenie podsumowuje właściwości obiektów.

Formy abstrakcyjnego myślenia są następujące:

zmysłowa abstrakcja to na przykład oderwanie od koloru obiektu, aby skoncentrować się na jego formie;
uogólnianie formy - jej rezultatem jest izolacja ogólnych właściwości obiektów i zjawisk;
idealizacja - zastąpienie rzeczywistych właściwości obiektu, poprzez odwrócenie uwagi od niedociągnięć, za pomocą idealnego schematu;
formalna abstrakcja - dobór właściwości przedmiotów lub zjawisk, które same nie istnieją, np. oddzielenie formy i koloru obiektu.