Formy myślenia
Myślenie jest rodzajem ludzkiej aktywności poznawczej. Główne właściwości myślenie jest uogólnieniem i mediacją, ponieważ dzięki tej aktywności mentalnej możemy reprezentować obiekty, których nie widzimy, możemy przewidzieć wewnętrzne cechy obiektu, gdy widzimy je tylko z zewnątrz, możemy mówić o rzeczach, których brakuje.
W toku myślenia człowiek musi rozwiązywać wiele różnych zadań, w przezwyciężaniu których ratują nas różne formy myślenia.
Podstawowe formy myślenia
Główne formy myślenia to pojęcie, osąd i wnioskowanie.
Pojęcie
Koncepcja jest odzwierciedleniem ogólnych właściwości przedmiotów i ich uogólnienia poprzez podkreślenie tych cech. Na przykład, bez koncepcji, botanicy musieliby nadać nazwę każdemu sosnowi rosnącemu w lesie, a dzięki tej formie myślenia możemy po prostu powiedzieć "sosna", co oznacza wszystkie rośliny, które mają pewne podobieństwa.
Pojęcia mogą być ogólne, pojedyncze, konkretne i abstrakcyjne. Pojęcia ogólne odnoszą się do jednej grupy obiektów o wspólnej nazwie i wspólnych właściwościach. Pojedyncze pojęcia odnoszą się do jednej osoby, opisując konkretnie jego własność osobistą - "osobę z cholerykiem" temperament ".
Określona koncepcja odnosi się do łatwo reprezentowanego obiektu - kory mózgowej.
Ostatnim typem tej formy myślenia w logice jest pojęcie abstrakcyjne, które przeciwnie mówi o zjawisku trudnym do wizualizacji - "degradacji psychologicznej".
Wyrok
Osąd to myśl, która wynika z przeszłych doświadczeń indywidualnych lub wcześniej świadomych informacji. Wyrok pozwala zademonstrować połączenie między obiektami. 
Na przykład: "Osoba, która kocha psy, zawsze wyróżnia się życzliwością". W tym przypadku nie mówimy o prawdziwości oświadczenia, ale o tym, że orzeczenie to wynika z wcześniejszej wiedzy jednostki.
Wnioskowanie
I wreszcie, wnioskowanie jest najwyższą formą myślenia, w której nowe sądy są syntetyzowane za pomocą sądów i pojęć. Zgodnie z prawami i formami myślenia wnioskowanie uzyskuje się, gdy osoba, posługując się logiką, operuje swoją wiedzą i wyciąga wnioski. Przykład: ludzie sangwiniczni są ludźmi optymistycznego usposobienia; Wania jest dobrodusznym i pozytywnym chłopcem, co oznacza, że Wania jest sangwinką.
Aby sformułować wnioski, stosuje się następujące metody:
- Indukcja - kiedy od konkretnego, właściwości są tłumaczone na ogólne;
- analogia - wnioskowanie powstaje na podstawie podobieństwa porównywanych zjawisk;
- założenie - wnioskowanie jest owocem niepełnej informacji i niekompletnego zaufania do jej prawdziwości.