Atresja, lub jak to się nazywa, regresja pęcherzyka jest procesem zmniejszania pęcherzyka. W tym przypadku dominujący pęcherzyk najpierw rośnie, ale potem przestaje się rozwijać i maleje. W rezultacie proces owulacji nie występuje, a pęcherzyki przekształcają się w torbiele pęcherzykowe. Dlatego atrezja pęcherzyka jajnikowego nazywana jest także torbielą.
Atrezja pęcherzyka charakteryzuje się:
Atrezja płatkowa objawia się jako przedłużona brak miesiączki krwawienie przypominające miesiączkę (2-3 razy w roku). Przy tej patologii kobieta cierpi na niepłodność.
Fizjologiczna atrezja pęcherzyka występuje podczas cyklu menstruacyjnego jajników: ponad 300 000 jajników urodzonych z dziewczynki urodzonej z mieszków włosowych, tylko 350-400 owulacji podczas życia.
Od początku dojrzewania, szybki rozwój jednego z pęcherzyków osłabia rozwój innych, a oni stają się opuszczeni, to znaczy ulegają atrezji.
Patologiczna atrezja pojawia się z powodu zmniejszenia produkcji hormonu folikulotropowego i liutyny. Z tego powodu mieszek włosowy nie osiąga pełnego dojrzewania. W wyniku tego cykl menstruacyjny zostaje przerwany, pojawia się brak miesiączki, pojawia się dysfunkcjonalne krwawienie z macicy, rozwija się policystyczna degeneracja jajników i niepłodność.
Terapia atrezji pęcherzykowej polega na osiągnięciu następujących zadań:
W leczeniu takiej patologii stosuje się zintegrowane podejście obejmujące leczenie hormonalne, objawowe i fizjoterapeutyczne.
Terapia hormonalna polega na wprowadzeniu do kobiecego ciała hormonów uwalniających, które stymulują produkcję gonadotropin, a ponadto przywiązuje się wagę do regulacji diety i diety kobiety, ponieważ ważny jest pełny odpoczynek oraz witaminy i minerały wzbogacone witaminami i minerałami. Kobieta powinna starać się nie przepracowywać, podejmować na czas działania w celu leczenia powszechnych chorób, zaburzeń metabolicznych, zaburzeń endokrynologicznych, zwalczania depresji.