Dominacja
Dominacja jest pojęciem wielowartościowym, które odnosi się przede wszystkim do zdolności zajmowania pozycji dominującej. Ta koncepcja dotyczy biologii, psychologii i wielu innych dziedzin nauki.
Dominacja w psychologii autorstwa Kettela
Dominacja to cecha charakteru przejawiająca się w pragnieniu i zdolności do ciągłego zajmowania ważnej, dominującej pozycji w każdej grupie, a jednocześnie wpływania na innych ludzi, dyktowania ich woli.
W teście psychologicznym Kettela dominacja charakteryzuje się takimi dodatkowymi właściwościami jak autonomia, wytrwałość, asertywność, niezależność, upór, wola, aw niektórych przypadkach agresywność, konflikt, pragnienie podziwu, odmowa uznania władzy, autorytarne zachowanie, bunt. Właśnie we wszystkich tych właściwościach i ich połączeniu ukryta jest tendencja do dominacji.
Dominującą osobowość łatwo rozpoznać - są utalentowanymi liderami, przedsiębiorcami, władcami, ludźmi o wybitnych zdolnościach organizacyjnych. Nie możemy powiedzieć, że jakakolwiek dominująca osoba jest okrutna lub próbuje stłumić czyjąś wolę - te cechy są skrajne.
Dominacja półkuli i funkcja umysłowa
Oprócz dominującej postaci, psychologia bierze pod uwagę także dominację półkul. Nie jest tajemnicą, że każda z półkul mózgowych ma swoje własne specyficzne funkcje, i uważa się, że każda osoba dominuje nad drugą, przez to wzmacniając pewien rodzaj myślenia i zagłuszając drugi. Rozważmy bardziej szczegółowo ich funkcje umysłowe:
Lewa półkula:
- Abstrakcyjne myślenie.
- Uzyskiwanie przestrzeni informacyjnej po prawej stronie.
- Mowa. Funkcje logiczne i analityczne, w których pośredniczy słowo.
- Percepcja analityczna, obliczenia matematyczne.
- Tworzenie najbardziej złożonych czynności motorycznych.
- Abstrakcyjne, uogólnione, niezmienne rozpoznanie.
- Identyfikacja zachęt imiennie.
- Zarządzanie prawą połową ciała.
- Spójne postrzeganie.
- Estymacja związków czasu.
- Ustalanie podobieństw.
Istnieje opinia naukowa, że osoby z dominującą lewą półkulą są najbardziej skoncentrowane na teorii, mają rozwiniętą mowę, są aktywne, celowe i potrafią przewidzieć wyniki działań i zdarzeń.
Prawa półkula
- Konkretne myślenie.
- Przechwytywanie kolorystyki emocjonalnej, cechy mowy.
- Ogólna percepcja. Specyficzna percepcja wzrokowa.
- Zarządzanie narządami lewej połowy ciała.
- Ustanowienie fizycznej tożsamości bodźców.
- Właściwa ocena charakteru dźwięków niemówiących.
- Uzyskiwanie informacji o przestrzeni po lewej stronie.
- Ocena relacji przestrzennych.
- Holistyczna percepcja (gestalt).
- Szczególne uznanie.
- Ustalenie różnic.
- Słuchanie muzyki.
Osoba z dominującą prawą półkulą wolałaby raczej określone rodzaje aktywności, zwykle są powolne, spokojne, niekomunikatywne, ale czują środowisko bardzo wrażliwie i są podatne na ludzi i zdarzenia.
Ludzie, których prawe i lewe półkule są w równym stopniu rozwinięte, zwykle łączą się w pewnym stopniu w swoim typie myślenia z cechami charakterystycznymi dla obu półkul.
Ponadto wiadomo, że dominacja półkul może nie pojawiać się stale, ale tylko w niektórych szczególnych przypadkach. Zazwyczaj półkule oddziałują sekwencyjnie: na przykład podczas przetwarzania informacji prawa półkula jest najpierw włączana, a następnie analiza przesuwa się w lewo, w której zachodzi ostateczna świadomość danych.