Dedykacja
Stawmy dla wielu nieoczekiwane pytanie: czy poświęcenie jest pozytywną cechą. I to ogólnie oznacza tę koncepcję.
Na pierwszy rzut oka bezinteresowność jest najwyższym przejawem ludzkich cech, jest gotowością poświęcenia waszych interesów dla dobra innych. Synonimy słowa "poświęcenie" mogą być "poświęceniem" i "altruizmem".
Z drugiej strony, znaczenie słowa "bezinteresowność" oznacza "odrzucenie siebie". Jeśli wyobrażasz sobie, że życie jest największym darem, czy to piękne, aby je odrzucić? Jeśli nie doceniasz samego siebie, czy da się szczerze kochać innym ludziom? I nie jest bezinteresowność rodzajem masochistycznego egoizmu, próbą wzniesienia się ponad innych. Porozmawiamy o tym dzisiaj.
Przykłady poświęcenia
Najwyższym przejawem samoofiary jest miłość matki do dziecka. Praktycznie każda matka, bez wahania, poświęci swoje zdrowie, a może i życie, jeśli będzie to konieczne. Nie dlatego, że nie docenia jej życia. A ponieważ jej miłość jest tak silna, że szczęście bliskiej osoby napełnia kobietę specjalną energią. Nie myśli o tym, co jest ponad czymś, ponieważ jej poświęcenie jest całkowicie naturalne. Do pewnego stopnia przynosi radość.
Ktoś jest gotowy oddać swoje życie za ukochanego, a ten impuls jest jedynie wyrazem mocy miłości.
Strażacy ryzykują życie, aby ocalić innych, ale dla nich idea poświęcenia się nie jest wysunięta na pierwszy plan - jest to codzienna praca, w której osoba działa, wyłączając emocje w jak największym stopniu. Gdy emocje są wyłączone, chirurg spędza wiele godzin na wyczerpaniu swojej operacji, a być może czasem podniecenie prześlizguje się w jego kierunku.
Jednak pomimo faktu, że poświęcenie, jak na przykład uczciwość i wysoka moralność, jesteśmy podniesieni do rangi szlachty, ta jakość ma całkowicie logiczne wyjaśnienie biologiczne. W naturze możemy zaobserwować analogię zachowania u pszczół, które umierają przez użądlenie potencjalnego wroga. Jednak znaczenie tej śmierci polega na wypracowaniu strachu ofiary przed innymi rodzajami tego rodzaju i uratowaniu ula jako całości. Podobnie, umierając na młode, samica ratuje swoje geny. Wraz z rozwojem życia rozwinęła się siła miłości. Jeśli młode krokodyle nie świecą miłością do zębatej matki, która łagodnie chroni potomstwo (wiele matek opiekuje się wieloma gadami, zaraz po tym, jak samica składa jaja), ludzkie dziecko bezwarunkowo kocha i akceptuje swoją matkę. Naukowcy dochodzą do wniosku, że korzenie samopoświęcenia i samopoświęcenia polegają na opiece nad potomstwem i ich genami. Oddziały, takie jak na przykład gotowość psa do oddania życia za właściciela, są uważane za coś w rodzaju "efektu ubocznego".
Odrzucenie siebie? Ale wróćmy do innego rodzaju poświęcenia. Często zdarza się, że osoba dobrowolnie składa się na ołtarzu cudzych interesów, nawet jeśli nikt nie prosi o taką ofiarę. Czasami taka ofiara może być nawet ciężarem, ale ten, kto zdecydował się "żyć dla innych" uporczywie kontynuuje deprecjonowanie 
jego życie. Jeśli o tym pomyślisz, to takie "odrzucenie siebie" jest niczym innym jak dewaluacją własnej osobowości. Chociaż na poziomie podświadomości osoba ta uważa się za lepszą od reszty. I odczuwa pewną satysfakcję z umyślnej deprecjacji.
W tym przypadku bezinteresowność przestaje być przynajmniej w pewnym stopniu uzasadniona, zarówno z punktu widzenia biologii, jak i z punktu widzenia wysokich wartości moralnych. Przeciwnie, jest to pozycja samozniszczenia, której promowanie może prowadzić do nieporozumień, a nawet zaburzeń psychicznych. Tylko szczera miłość i szacunek (przede wszystkim dla ciebie) mogą uczynić nasz świat lepszym miejscem.