Między bębenkiem a uchem wewnętrznym znajduje się wgłębienie, w którym wysuwa się trąbka Eustachiusza. Zapalenie ucha środkowego jest procesem zapalnym w tym obszarze. W zależności od przebiegu choroby choroba jest klasyfikowana na ostre i przewlekłe formy. Choroba jest również nieżytem (wysiękowym) i ropnym, i dość często pierwszy określony typ z czasem przechodzi w drugi.
Opisany typ patologii może występować w dwóch postaciach.
Ostry środek nieżywy lub wysiękowe zapalenie ucha charakteryzuje się stopniowym rozwojem zapalenia w uchu środkowym. Duża ilość płynu gromadzi się w jamie, co wywołuje następujące objawy:
Ostre ropiejące zapalenie ucha środkowego towarzyszy nagromadzenie ropy w uchu środkowym. Po pewnym czasie błona bębenkowa zostaje przerwana, w wyniku czego wypływa eksudat i ropne masy. Z reguły po perforacji stan pacjenta poprawia się, wszystkie objawy patologii ustępują, a temperatura ciała i słuch są przywracane.
Przy odpowiednim leczeniu farmakologicznym odzyskiwanie następuje po 14-20 dniach. W przeciwnym razie możliwe są komplikacje, jednym z nich jest przejście ostrej choroby w powolną formę.
Typem rozważanej choroby jest okresowe zapalenie i odpływ ropy z kanału słuchowego. Wada błony bębenkowej jest trwała, przerwa nie zarasta. Prowadzi to do stopniowego zmniejszenia ostrości słuchu i zwiększenia nawrotów przewlekłego zapalenia ucha.
Istnieją 3 formy tej choroby:
W pierwszym przypadku zapalenie wpływa tylko na błonę śluzową w jamie ucha środkowego. Następujące dwa typy są poważniejsze, ponieważ tkanka kostna jest również zaangażowana w proces patologiczny, co zwiększa ryzyko poważnych powikłań i rozwoju choleastomy (guzy typu nowotworu).
Przewlekłe zapalenie ucha środkowego jest tylko poddawane leczeniu chirurgicznemu. Terapia zachowawcza służy jedynie czasowemu złagodzeniu objawów i przygotowaniu do operacji.