Mleko migdałowe to napój bardzo podobny do mleka sojowego, używany od średniowiecza. Jego główną zaletą jest możliwość zachowania świeżości przez długi czas bez niskiej temperatury. Poniżej omówimy korzyści i szkody związane z mlekiem migdałowym, a także jego właściwości.

Przydatne właściwości mleka migdałowego

Korzyści z mleka migdałowego są przede wszystkim spowodowane brakiem laktozy w jej składzie, który jest szkodliwy dla zdrowia, powodując reakcje alergiczne i zwiększenie cholesterolu. Wapń zawarty w dużych ilościach w mleku migdałowym ma korzystny wpływ na układ kostny człowieka, a także stan zębów, włosów i paznokci.

Zawiera mleko migdałowe i fosfor , który bierze udział w regeneracji tkanki kostnej, a także magnezu - minerału niezbędnego do normalnego funkcjonowania układu sercowo-naczyniowego. Ten napój jest również bogaty w mangan, cynk, miedź i inne przydatne substancje. A to nie wszystkie korzystne właściwości mleka migdałowego.

Regularne spożywanie mleka przyczynia się do utraty wagi, co wynika z niskiej zawartości kalorii. Mleko migdałowe zawiera dużą ilość kwasów tłuszczowych omega, które normalizują ciśnienie krwi i zmniejszają ryzyko zachorowania na chorobę serca. Mleko migdałowe jest bardzo przydatne dla osób z cukrzycą. Ten napój nie podnosi poziomu cukru we krwi, a nawet może zmniejszyć ryzyko tej choroby. Regularne spożywanie mleka wzmacnia mięśnie. Treść włókno w mleku migdałowym pomaga trawienie, a witamina A poprawia wzrok.

Ten napój jest bardzo użyteczny dla kobiet w ciąży i dzieci. Również mleko migdałowe poprawi stan osoby z zapaleniem płuc, zapaleniem dróg oddechowych i bólami głowy.

mleko migdałowe

Ponadto mleko migdałowe jest szeroko stosowane w kosmetologii, w celu oczyszczenia i zmiękczenia skóry. Ten napój można prać i wycierać.

Szkodliwe mleko migdałowe

Często w mleku z mlekiem migdałowym dodaje się taki dodatek do żywności, jak karagen, uzyskany z czerwonych wodorostów. Stosowanie takiego napoju może prowadzić do zapalenia żołądkowo-jelitowego, nasilenia przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i choroby niedokrwiennej serca, a także rozwoju raka.