Dlaczego moje dzieci nie słuchają mnie i nie pękają?

Dlaczego moje dzieci mnie nieposłusznie i zakradają Kiedy rodzą, potem wychowują swoje dziecko, rodzice słusznie mają nadzieję na wdzięczność, ale najczęściej na różnych etapach dorastania dostają nieposłuszeństwo zamiast tego, a nawet agresja.

Jednoklabowa odpowiedź na pytanie, dlaczego dziecko ciągle krzyczy, pęka z rodzicami i nie słucha, nikt nie może dać. Rzeczywiście, w każdym konkretnym przypadku istnieją ku temu powody, ale zastanówmy się nad najczęstszymi.

Dlaczego dzieci nie słuchają swoich rodziców?

Dzieci, zwłaszcza po ukończeniu dwóch lat, po prostu nie wiedzą, jak inaczej wyrażać swoje negatywne uczucia i emocje. Dlatego w formie protestu dzieci nie słuchają swojej matki, gdy uznają, że mają rację. Droga do nieposłuszeństwa i napadów złości jest dostępna tylko dla nich, których aktywnie używają. Jedynym wyjściem z takiej sytuacji może być życzliwość i zrozumienie ze strony rodziców, ale nie kara.

Wielu rodziców jest zdumionych: "Dlaczego moje dzieci nie słuchają mnie i nie pękają, dosłownie z nieba?" Już w wieku wczesnoszkolnym chamstwo w odpowiedzi na wspólną prośbę może dać dziecku zwyczajową impotencję. W końcu dziecko, będąc równym jako nastolatek świadomy swojej całkowitej zależności od rodziców, ale chce być niezależny, nie wiedząc jak.

Jak mu pomóc?

Tak, tak, to jest dziecko, a przez niego i mnie. Cierpi na jego złe zachowanie, a on sam, a nie tylko blisko. Przede wszystkim konieczne jest nawiązanie dialogu w każdym wieku. Tylko spokojne, przemyślane słowa od dorosłych i szczere zrozumienie doświadczeń syna lub córki mogą zmienić sytuację.

Dlaczego dzieci nie słuchają swoich rodziców Jeśli nie rozumiesz, dlaczego dziecko nie jest posłuszne za pierwszym razem, słuchaj go uważniej. Być może dlatego, że chce przekazać, że ma napiętą sytuację z jednym z członków rodziny lub rówieśników, iw ten sposób stara się zaangażować najbliższych ludzi, aby rozwiązać problem, ale nie pytając, ale stosując taką bezstronną metodę.

Kiedy trudno jest zrozumieć działania dziecka i niezwykle konieczne jest podjęcie bardziej aktywnych działań niż rozmowa "z serca do serca", nie należy tego robić karami cielesnymi, które jeszcze bardziej tłumią rosnącą osobowość, ale z pozbawieniem przyjemności. Jest to skuteczna metoda, ale musi być jasno przestrzegana i nie wyłączana z wybranej ścieżki.