Płyty MDF są używane do produkcji fasad meblowych już od 50 lat, więc prawie niemożliwe jest wyobrazić sobie komplet mebli bez nich. Jednak ostatnio piec ten ulegał niewielkim zmianom, co czyni go bardziej atrakcyjnym i przyjemnym w użyciu. Zamiast lakierowanej w kolorze folii powierzchnia pokryta była płytami fornirowanymi, które idealnie imitują wycięcie drzewa. Tak więc fornirowana płyta MDF wygląda o wiele bardziej interesująco niż jej poprzedni odpowiednik, oraz fasady z tego są bardziej popularne.
Fornirowane płyty MDF uzyskuje się przez wyciskanie małych wiórów i elementów łączących. Wszystkie prace wykonywane są w bardzo wysokich temperaturach, co pozwala na ścisłe łączenie elementów, stając się pojedynczym płótnem. Aby wzmocnić więzadło, stosuje się żywicę karbamidową bezpieczną dla zdrowia ludzkiego. Sam proces tworzenia panelu MDF składa się z kilku etapów:
Po wyrównaniu i przycięciu arkuszy powierzchnia jest otwierana za pomocą forniru. Arkusze z naturalnej okleiny nakładają się na przyklejone płyty, co można wykonać za pomocą różnych technologii (poprzeczne, klejenie wzdłużne, przylepianie w kształcie kości rybnej itp.). Po sklejeniu płyty suszy się pod prasą, po czym powierzchnię mielimy i przykrywamy specjalnym lakierem. Aby przyspieszyć proces, czasami stosuje się prasę grzejną do suszenia, która pozwala na krótki czas na wklejenie fornirowanego arkusza na dużą liczbę płyt MDF. Jeśli powierzchnia płyty jest szorstka, wówczas stosuje się klejenie próżniowe, ale jej koszt jest nieco droższy.
Gotowy panel jest polerowany wzdłuż i w poprzek, po czym powierzchnia jest prasowana gorącym wałkiem i otwierana farbą i lakierem lub woskiem. Ostatnim krokiem jest zapewnienie, że delikatna tekstura forniru nie zostanie zniszczona przy regularnym kontakcie fizycznym.
Dziś w asortymencie sklepów można znaleźć następujące produkty otwierane cienką warstwą okleiny:
Oprócz wymienionych produktów z fornirowanego MDF, wytwarzane są łuki, listwy i panele ścienne.