Wirusowe zapalenie wątroby typu jest zakaźną wirusową chorobą wątroby. Wirusowe zapalenie wątroby typu B jest bardziej niebezpieczną postacią choroby, która powoduje poważne uszkodzenie wątroby (w tym marskość i raka) i jest przenoszona przez krew.
Średnio immunizacja trwa od 8 do 15 lat po szczepieniu. Jeśli szczepienia były dokonywane w dzieciństwie, odporność na tę chorobę może trwać 22 lata.
Zazwyczaj konieczność ponownego szczepienia ustalana jest indywidualnie, na podstawie badania krwi pod kątem zawartości przeciwciał przeciwko wirusowi zapalenia wątroby. Ale ponieważ choroba jest przenoszona przez krew i inne płyny biologiczne (możliwe zakażenie płcią niezabezpieczoną), ponowne szczepienie co 5 lat jest obowiązkowe dla:
Jeśli dana osoba była wcześniej szczepiona, a przeciwciała są obecne we krwi, wystarczy jedna iniekcja szczepionki, aby utrzymać ich poziom.
Podczas pierwotnego szczepienia, szczepienie przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby, zarówno u dorosłych, jak iu dzieci, odbywa się według standardowego schematu - w trzech dawkach. Drugą szczepionkę podaje się miesiąc po pierwszym, trzecim - 5 miesięcy po drugim.
Ponadto czasami stosuje się schemat czterech zastrzyków:
Szczepionkę podaje się domięśniowo, zwykle w okolicy mięśnia naramiennego. Nie można go wstrzykiwać podskórnie, ponieważ skuteczność jest znacznie zmniejszona, a w miejscu wstrzyknięcia powstaje pieczęć lub ropień.
Bezwzględne przeciwwskazania do szczepień są alergie w odniesieniu do drożdży spożywczych, wszelkich składników szczepionki lub historii chorób alergicznych.
Tymczasowe przeciwwskazania to:
Ryzyko poważnych działań niepożądanych związanych ze szczepieniem przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B u dorosłych jest minimalne. W niektórych przypadkach można zaobserwować:
Działania niepożądane w postaci ciężkich alergii, bólów głowy, parestezji, nieprawidłowego przewodu żołądkowo-jelitowego i bólu mięśni są niezwykle rzadkie (około jeden przypadek na milion).