Według danych WHO, przeciętnie na całym świecie, jedna na cztery do pięciu osób cierpi na zaburzenia umysłowe lub behawioralne. Nie we wszystkich przypadkach można znaleźć przyczyny zaburzeń psychicznych.

Czym jest zaburzenie psychiczne?

Pod słowami "zaburzenie psychiczne" rozumie się powszechnie stan psychiczny, który różni się od normalnego i zdrowego (w szerokim znaczeniu). Osoba, która jest w stanie przystosować się do warunków życia i rozwiązać problemy życiowe, które powstają w taki czy inny sposób, zrozumiała dla społeczeństwa, jest uważana za zdrową. W przypadkach, gdy dana osoba nie radzi sobie z codziennymi zadaniami życiowymi i nie jest w stanie osiągnąć celów cele Możesz mówić o zaburzeniach psychicznych w różnym stopniu. Nie należy jednak identyfikować zaburzeń psychicznych i behawioralnych z chorobą psychiczną (choć w wielu przypadkach mogą być one jednocześnie i współzależne).

W pewnym stopniu osobowość każdej normalnej osoby jest w pewien sposób uwydatniona (to znaczy można wyróżnić cechy dominujące). W chwilach, kiedy te znaki zaczynają dominować zbyt wiele, możemy mówić o granicznych stanach psychicznych, aw niektórych przypadkach o zaburzeniach.

Jak określić zaburzenia psychiczne?

Osobom umysłowym zaburzeń osobowości towarzyszą różne zmiany i zaburzenia w zachowaniu i myśleniu, w sferze uczuć. W wyniku takich zmian prawie zawsze występują zmiany w realizacji funkcji somatycznych organizmu Różne szkoły psychologii i psychiatrii oferują różne systemy klasyfikacji zaburzeń psychicznych. Pojęcia różnych kierunków i psychologii odzwierciedlają początkowy system poglądów przedstawicieli tych kierunków. W związku z tym metody diagnostyczne i proponowane metody korekcji psychologicznej są również różne. Należy zauważyć, że wiele z proponowanych metod jest dość skutecznych w różnych przypadkach (myśl wyrażona przez CG Junga).

O klasyfikacji zaburzenia psychiczne osobowości

W najbardziej ogólnej formie klasyfikacja zaburzeń psychicznych może wyglądać następująco:

  1. naruszenia poczucia ciągłości, stałości i tożsamości własnej (fizycznej i umysłowej);
  2. brak samokrytyczności osobowość aktywność umysłowa i jej wyniki;
  3. nieadekwatność reakcji psychicznych na wpływy środowiska, sytuacje i warunki społeczne;
  4. niezdolność do kontrolowania własnego zachowania zgodnie z przyjętymi normami społecznymi, zasadami, prawami;
  5. niemożność sporządzenia i wdrożenia planów życiowych;
  6. niezdolność do zmiany zachowań w zależności od zmian sytuacji i okoliczności.