Teoria Freuda

Zygmunt Freud (lepiej wymawiać "Freud") - znany austriacki psychiatra i psychoneurolog był zaangażowany w szczegółowe badanie osobowości danej osoby.

Zygmunt Freud jest założycielem teorii i praktyki psychoanalizy, rdzeniem tej doktryny jest koncepcja nieświadomości. teoria osobowości , stworzony przez Freuda, proponuje trzypoziomowy model strukturalny. Zgodnie z ogólnym schematem osobowość jest zbiorem Podświadomości ("To"), Świadomości ("Ja") i Super-Świadomości ("Super-I"). Wszelkie uczucia, myśli, aspiracje, działania i działania człowieka są uwarunkowane pracą jego podświadomości, która jest najstarszym i najsilniejszym działem ludzkiej psychiki, dlatego w nim panuje irracjonalna i ponadczasowa władza. Tutaj, jakby światło się nie paliło. Zakłada się, że dwie główne siły napędowe rozwoju i życia jednostki to Libido ("Dążenie do życia") i Mortido ("Dążenie do śmierci" - pojęcie Mortido nie zostało rozwinięte przez samego Freuda, ale przez niego zaakceptowane).

Między trzema częściami osobowości (innymi słowy poziomami lub częściami psyche) mogą istnieć sprzeczne związki, które są źródłem wszystkich problemów psychicznych człowieka.

Utrwalanie i zapętlanie się tych problemów może doprowadzić człowieka do patologicznego rozwiązywania sytuacji, które stają się dla niego nawykowe. A to oznacza, że ​​dana osoba ma bardzo poważne problemy psychologiczne (które w niektórych przypadkach można uznać za choroby). Pozbyć się tych problemów i leczyć choroba psychiczna proponuje się prowadzenie praktycznej pracy psychoanalitycznej, która obejmuje diagnostykę, w tym poprzez osobiste rozmowy z wykorzystaniem metody swobodnych skojarzeń i leczenia za pomocą powrotu i nowego miejsca zamieszkania głównych wydarzeń psychotraumatycznych, które wpłynęły na rozwój osoby i życia ludzkiego. W wyniku takich zdarzeń osoba poddana psychoanalizie zostaje uwolniona od nieświadomych kompleksów. Może teraz rozpocząć nowe życie bez zaburzeń psychicznych i patologicznych nawyków.

Na tej podstawowej części pierwotnej psychoanalizy opiera się psychoseksualna teoria Freuda, tłumacząca wszelkie relacje ludzi (i nie tylko seksualnych) z podświadomymi pragnieniami i aspiracjami, które dobrze ilustrują starożytne greckie mity.

Następnie teorie Freuda zostały krytycznie przemyślane przez jego najbystrzejszego ucznia CG Junga. Sam ten fakt zgłasza poprawność takiej reprezentacji w psychoanalizie jako "kompleks Edypa".

Freud posiada między innymi przydział konkretnych faz psychoseksualnego rozwoju osobowości (w tym w dzieciństwie), odkrycie mechanizmów obronnych psyche, odkrycie zjawiska przeniesienia psychologicznego i przeciwprzeniesienie i rozwój takich specyficznych i w pełni skutecznych technik terapeutycznych, takich jak metoda swobodnych skojarzeń i interpretacja snów.

Idee i teorie psychologiczne Zygmunta Freuda miały znaczący wpływ na cały dalszy rozwój psychologii, medycyny, psychiatrii, a także takich podstawowych nauk jak filozofia, socjologia, antropologia. Idee i poglądy na temat natury ludzkiej, zaproponowane przez Freuda, były na swój czas rewolucyjne i innowacyjne. Wywołały one ogromny naukowy i ogólny rezonans kulturowy, wpłynęły na rozwój literatury i sztuki. W chwili obecnej różne szkoły neo-freudowskie są szeroko reprezentowane w psychologii teoretycznej i praktycznej, podstawy korzeni przechodzą w klasyczną psychoanalizę.

• ← Teorie rozwoju mentalnego
• Teoria dysonansu poznawczego →