Stwardnienie rozsiane jest chorobą autoimmunologiczną występującą w postaci przewlekłej, charakteryzującą się uszkodzeniem włókien nerwowych mózgu i rdzenia kręgowego z licznymi ogniskami "rozproszonymi" w całym ośrodkowym układzie nerwowym. W tym samym czasie normalna tkanka nerwowa zostaje zastąpiona przez tkankę łączną, a impulsy nerwowe przestają wpływać do odpowiednich narządów. Choroba często wyprzedza młode i w średnim wieku kobiety, zaczynając nagle dla pacjenta, ale pojawienie się pierwszych objawów wskazuje na długotrwały proces patologiczny.
W przypadku tej choroby z reguły występują okresy zaostrzenia i remisji. Manifestacje są wielostronne i zależą od lokalizacji dotkniętych obszarów powodujących wady neurologiczne. Zaostrzenia są wywoływane przez różne czynniki: nadmierne wychłodzenie lub przegrzanie organizmu, infekcje bakteryjno-wirusowe, nadmierne obciążenie emocjonalne itp.
Objawy stwardnienia rozsianego u kobiet na początkowym etapie mogą być tak łagodne i niestabilne, że pacjenci często nie zwracają na nie uwagi i nie uważają za konieczne skonsultowanie się z lekarzem. W innych przypadkach patologia objawia się ostrymi znacznymi zaburzeniami, które nie mogą się nie zaalarmować i rozwijają się bardzo szybko.
Obraz kliniczny patologii w początkowej fazie może obejmować następujące objawy: