Nikt nie jest odporny na rozciąganie stopy: może się to zdarzyć podczas ćwiczeń lub chodzenia po niestabilnej pięcie. Naturalnie ryzyko rozciągania zwiększa się w zimie, gdy na ulicy jest lód, a sportowcy i kobiety w sandałach, którzy słabo unieruchamiają stopy, również są zagrożeni. Skręcenia stopy nie są poważne, ale raczej nieprzyjemne uszkodzenie, któremu towarzyszy ból i inne objawy. Przyjrzyjmy się bliżej objawom, leczeniu i dowiedzieć się, co dzieje się z więzadłami podczas rozciągania.
Objawy rozciągania stopy zależą od stopnia uszkodzenia. W rzeczywistości rozciąganie jest rozdarciem tkanek, gdy obciążenie aparatu więzadeł przewyższa jego elastyczność.
Istnieją trzy etapy obrażeń:
W przypadku jakichkolwiek oznak rozciągania stopy, musisz udać się do lekarza, ponieważ więzadła chronią staw przed uszkodzeniem i pomagają wytrzymać duże obciążenia: wyobraź sobie, jak możesz zranić się, jeśli tkanka źle się powiększy lub jeśli zaczniesz chodzić z uszkodzoną nogą z wyprzedzeniem.
Pierwsza pomoc w rozciąganiu stopy to głównie zapewnienie reszty poszkodowanej nogi. Zdarza się, że osoba natychmiast
nie odczuwał bólu, ale więzadło jest już uszkodzone, a on, kontynuując chodzenie, tylko pogarsza sytuację.Aby unieruchomić staw, należy założyć ciasny bandaż (nie każdy nosi ze sobą bandaż elastyczny, więc można użyć szalika lub szalika do pomocy w nagłych wypadkach). Jeśli istnieje podejrzenie, że więzadło jest całkowicie uszkodzone, lepiej jest nałożyć oponę (środki improwizowane - sklejka, linijka, deska itp.). Po obu stronach stawu zastosowano szynę i zastosowano bandaż, aby unieruchomić stopę.
Aby zmniejszyć obrzęk, nałóż lód na dwie godziny lub ręcznik zwilżony zimną wodą. W przypadku wystąpienia siniaków, należy umieścić nogę nieco powyżej ciała, aby zapobiec obrzękowi tkanek w pobliżu stawu.
Leczenie rozciągania stopy nie jest trudne i składa się z kilku punktów:
W każdym razie należy pamiętać, że zabieg rozciągania, choć niezbyt skomplikowany, wymaga czasu i cierpliwości - buty o wysokich podeszwach można nosić nie wcześniej niż 2 miesiące po wyzdrowieniu.