Zespół Stendhala

Zawroty głowy ze sztuki nigdy nie zdarzą się osobom, które są dalekie od poczucia piękna, nie znają dziedzictwa kulturowego i nie są w stanie dostrzec estetyki malarstwa. Syndrom Stendhala jest chorobą estetyczną, która czuje wielkość kreatywności bardzo subtelną i głęboką.

Zespół Stendhala - podwyższone poczucie piękna

Taka niezwykła choroba, jak zespół Stendhala, jest specjalnym zaburzeniem psychosomatycznym, które powoduje, że człowiek zbyt głęboko zanurza się w dziełach sztuki, zapominając o rzeczywistości i dostrzegając to, co jest przedstawione na płótnie.

Tytuł zespół Stendhal otrzymał od znakomitej francuskiej literatury klasycznej - Henri Stendhala. Pisarz ten wyróżniał się nie tylko wspaniałymi dziełami (np. Powieścią "Czerwony i Czarny"), ale także niezwykłą wrażliwością na piękno i wrażliwość. Pewnego dnia Stendal odwiedził Florencję i znalazł się w kościele Świętego Krzyża. Słynie z pięknych fresków wykonanych ręką Giotta, jest także grobem dla największych Włochów: Machiavellego, Galilei, Michała Anioła i kilku innych. Pisarz był pod takim wrażeniem tego niesamowitego miejsca, że prawie stracił przytomność, kiedy opuścił kościół.

Później sam Stendal przyznał, że wrażenie było zbyt duże i na dużą skalę. Obserwując najwspanialsze dzieła sztuki, pisarz nagle poczuł słabość wszystkich rzeczy, ograniczoną rzeczywistość. Tak wyraźnie odczuł pasję artysty do swoich dzieł, które natychmiast przeszacowywały wszystko dookoła. Nie tylko pisarz, ale także setki turystów odwiedzających Florencję podlegało temu państwu.

Zespół Stendhala: objawy

Zespół Stendhala jest chorobą rzadką i charakterystyczną tylko dla elity kulturalnej społeczeństwa. Grupa ryzyka obejmuje osoby w wieku od 25 do 40 lat, które znają kulturę i historię, od dawna marzyły o podróżowaniu i poznawaniu jednego lub innego pomnika kultury lub dzieła sztuki.

To zaburzenie psychosomatyczne łatwo odróżnić od reszty z powodu wielu bardzo specyficznych objawów. Wśród nich są następujące:

kołatanie serca;
poczucie braku wsparcia pod stopami;
zawroty głowy;
urojenia i halucynacje.

Osobliwością objawów jest to, że powstaje bezpośrednio obok wielkich obiektów sztuki. W niektórych przypadkach stan ten jest tak silny, że wywołuje u ludzi jasne halucynacje, dezorientując go na całkowite niezrozumienie, gdzie jest i co się dzieje.

Odporność na zespół Stendhala

Włoski psychiatra Graziella Magerini zainteresował się tym zjawiskiem, zbadał i opisał ponad 100 przypadków, w których ludzie doświadczyli podobnego stanu. W wyniku jej działań udało jej się zidentyfikować kilka interesujących wzorów. Na przykład nazwała kilka grup osób, które wykazały się uporczywością odporność do zespołu Stendhala:

turyści z Ameryki Północnej, których kultura jest uznawana przez inne władze;
turyści z Azji, których kultura nie ma nic wspólnego;
Włoscy turyści, którzy od najmłodszych lat przyzwyczajają się do tej atmosfery i przyjmują ją za pewnik.

Ogromna liczba osób z innych krajów europejskich, a zwłaszcza osób samotnych, które otrzymały klasyczne wykształcenie wyższe lub religijne, jest zagrożona. Im bardziej osoba była skoncentrowana na odczuciu piękna, tym silniejsze były objawy. Z reguły punkt kulminacyjny przyszedł podczas zwiedzania jednego z pięćdziesięciu największych muzeów kolebki renesansu - Florencji.