Sphenoiditis - co to jest?
Chory przewlekłe zapalenie zatok często występowały procesy zapalne w zatoce klinowej. Ta choroba nazywana jest klinowym zapaleniem, ale co to jest, powiemy dalej. Choroba jest rzadka, a ponieważ najczęściej jest przewlekła, wymaga interwencji chirurgicznej.
Czym jest zapalenie ksenoidalne?
Choroba ta jest związana z procesem zapalnym występującym w błonie śluzowej zatoki klinowej. Znajduje się w jamie nosowej w pobliżu narządów, takich jak nerwy wzrokowe, przysadka, tętnice szyjne. Pod tym względem patologia może prowadzić do poważnych komplikacji.
Infekcja jest pochodzenia wirusowego, co dotyka co piątego pacjenta z zapaleniem zatok. Przyczynami objawów klinicznych są:
- polipy lub torbiel utworzona w zatoce klinowej;
- skrzywienie przegrody nosowej;
- penetracja do zatoki obcego obiektu;
- obecność guza w jamie akcesoriów.
Eliminacja przyczyny choroby pozwala radzić sobie z chorobą.
Objawy ksenoidozy
Głównym objawem choroby jest ból w środku głowy, z tyłu głowy. Niektórzy pacjenci skarżą się na ból w skroniach lub koronie. Oprócz bólu chorobie towarzyszą następujące objawy:
- kłopoty ze snem;
- upośledzenie pamięci;
- drażliwość
Przez długi czas objawy pozostają bez opieki, ponieważ pacjenci kojarzą ból głowy i niestabilność emocjonalną ze zmęczeniem i stresem.
Przewlekłe zapalenie ksenofobii
Powtarzające się stany zapalne prowadzą do powstania ostrej postaci zapalenia ksenobiologicznego w przebiegu przewlekłym, któremu towarzyszą:
- ból głowy;
- uczucie nieprzyjemnego zapachu w związku z otwieraniem apertury zatoki klinowej;
- rozwój obrzęku zatoki klinowej, który dalej rozciąga się na orbitę, jamę czaszki i inne zatoki.
Walka z chorobą ma na celu wyeliminowanie obrzęku. W tym celu do kanałów nosowych wprowadza się bandaż z gazy zwilżony adrenaliną. Zabieg trwa 15 minut i powinien być wykonywany kilka razy dziennie. Antybiotyki są również używane do mycia zatok. Przedłużające się ropienie z zapaleniem ksenobiologicznym wymaga operacji obejmującej otwarcie zatoki klinowej i usunięcie tylnej przegrody lub komórek błędnika sitowego, a także małżowiny nosowej. Leczenie ostrej postaci choroby daje pozytywny wynik. W fazie chronicznej nawet operacja nie zawsze może poprawić stan.