Shungite to minerał górski zajmujący pośrednią pozycję pomiędzy antracytami i grafitem, a utworzony przez metamorfizm organicznych osadów dennych. Skład chemiczny tego kamienia wynosi praktycznie 95-98% węgla, pozostałe składniki to wodór, tlen, siarka, azot i woda. W bardzo małych ilościach może zawierać takie pierwiastki jak selen, nikiel, wolfram, wanad itp.
Shungite to wyjątkowy kamień o leczniczych właściwościach, z których ludzie korzystają od dawna. Wtedy korzystny wpływ minerału na ludzkie ciało został wyjaśniony przez magię i niezwykłą energię. Ale teraz, gdy naukowe i kliniczne badania shungitu są aktywnie prowadzone, wiele jego użytecznych i leczniczych właściwości można wytłumaczyć czynnikami fizykochemicznymi. Zastanówmy się, jakie są właściwości i przeciwwskazania kamienia shungite.
Wpływ shungitu na organizm można scharakteryzować za pomocą następujących głównych właściwości:
Istnieje wiele metod stosowania tego minerału do celów odzyskiwania. Najczęściej stosuje się leczenie wodą, która jest podawana do shungitu. Ze względu na wysoką aktywność adsorpcyjną i adhezję, właściwości dezynfekujące, w kontakcie z wodą, nie tylko oczyszcza ją ze szkodliwych zanieczyszczeń i chorobotwórczej mikroflory, ale także odżywia ją użytecznymi minerałami. Dziś kamień ten wykorzystywany jest do produkcji aktywatorów filtrów do oczyszczania wody pitnej, a także do dezynfekcji wody w basenach i studniach.
Zastosowanie wody schungitowej przyczynia się do:
Do takich patologii zaleca się spożycie wody wlewowej do shungitu:
Oprócz wewnętrznego wykorzystania wody podawanej na ten kamień, można go stosować na zewnątrz - do przygotowywania kąpieli, kompresów, płukań, prań, inhalacji itp.
Inną popularną i skuteczną metodą stosowania jest stosowanie maści na bazie schungitu, którego właściwości lecznicze pozwalają pozbyć się:
Maści i inne postacie dawkowania oparte na schungicie są produkowane przez wiele firm farmaceutycznych.
Nie ma specjalnych przeciwwskazań do korzystania z wody schungitowej i funduszy opartych na schungicie. Jednak z rozwagą, tylko po konsultacji z lekarzem, powinny być stosowane, gdy: