Psychoanaliza - co to jest, główne przepisy i metody
Psychoanaliza jako metoda psychoterapii powstała w Europie pod koniec XIX wieku. i od samego początku poddawany był najokrutniejszej krytyce współczesnych Z. Freuda, głównie z powodu ograniczonej redukcji osobowości danej osoby do inklinacji: Eros (życie) i Thanatos (śmierć), ale byli też naśladowcy i studenci, którzy odkryli psychoanalizę z zupełnie innych stron.
Czym jest psychoanaliza?
Kto założył psychoanalizę - to pytanie jest postawione tylko wtedy, gdy ludzie są dalecy od wiedzy psychologicznej. Założycielem psychoanalizy jest austriacki psychoanalityk Z. Freud, który przez ten czas był odważnym innowatorem. Psychoanaliza (niemiecka psychoanaliza, grecka psychika - dusza, analiza - rozwiązanie) to metoda leczenia pacjentów z zaburzeniami psychicznymi ( nerwica , histeria). Istotą tej metody jest werbalizacja myśli, fantazji i snów, które interpretuje psychoanalityk.
Psychoanaliza w psychologii
W okresie największej rozkwitu psychoanalizy (XIX - początek XX wieku) terapia trwała kilka lat i nie była dostępna dla wszystkich, nowoczesna psychoanaliza jest metodą stosunkowo krótkoterminową (15 - 30 sesji 1 - 2 p. Na tydzień). Wcześniej psychoanaliza była stosowana tylko w instytucjach medycznych (skupienie psychiatryczne) w leczeniu nerwic, obecnie za pomocą tej metody można pracować z innym spektrum problemów psychologicznych.
Główne przepisy psychoanalizy:
- indywidualne zachowanie opiera się na nieświadomych irracjonalnych popędach, często pochodzących z wczesnej fazy rozwoju (traumatyczne sytuacje dzieciństwa);
- świadomość tych napędów wyzwala mechanizmy obronne;
- konflikt między świadomym a stłumionym materiałem w nieświadomość prowadzi do nerwic, depresji;
- świadomość tego, co dzieje się w nieświadomości, z pomocą psychoterapeuty, uwalnia pacjenta od wpływu nieświadomości i prowadzi do wyzdrowienia.
Psychoanaliza freudowska
W wyniku wielu lat obserwacji swoich pacjentów, Z. Freud zauważył, jak tłumione nieświadomość wpływa na stan psychiczny i zachowanie człowieka. Freud opracował w 1932 r. Schematyczną strukturę psychiki, podkreślając w niej następujące elementy:
- Id (it) - obszar nieświadomych skłonności do życia i śmierci.
- Ego (I) - świadome myślenie, rozwój mechanizmów ochronnych).
- Superego (superego) to pole samoobserwacji, moralnego cenzora (introjekcja systemu wartości rodziców).
Na początkowym etapie metody psychoanalizy Freuda polegały na użyciu hipnozy w celu ujawnienia nieświadomych mechanizmów, psychiatra następnie porzucił je i opracował inne, które z powodzeniem są stosowane we współczesnej psychoanalizie:
- badanie motywów zachowania poprzez wolne skojarzenia pacjenta;
- interpretacja;
- analiza "oporu" i "przeniesienia";
- studium.
Młoda psychoanaliza
Psychoanaliza jungowska lub psychologia analityczna KG Jung (ulubiony uczeń Z. Freuda, z którym miała miejsce bolesna przerwa z powodu jego poglądów na temat psychoanalizy) opiera się na następujących zasadach:
- Nieprzytomna osoba w normalnym stanie znajduje się w równowadze.
- Problemy powstają z powodu braku równowagi, co prowadzi do pojawienia się kompleksów niosących ujemny ładunek emocjonalny, który jest popychany przez psychikę do nieświadomości.
- Indywidualizacja to proces, dzięki któremu pacjent zdaje sobie sprawę z jego wyjątkowości i indywidualności (promuje leczenie), "droga do samego siebie", przeprowadzana jest za pomocą psychoanalityka.
Psychoanaliza Lacanana
Jacques Lacan to francuski psychoanalityk, niejednoznaczna postać w psychoanalizie. Lacan nazywał siebie Freudian i stale podkreślał, że nauczanie Freuda nie zostało w pełni ujawnione i ważne jest, aby ciągle czytać jego pisma, aby zrozumieć jego idee. Uczenie się psychoanalizy J. Lacan wolał prowadzić w formie ustnej, na seminariach. Schemat "Imaginacyjny - symboliczny - prawdziwy" Lacan uważał za podstawowy:
- wyobrażenie - tożsamość osoby (scena lustra);
- symboliczne - różnice i świadomość po drugiej stronie obrazu Innego, zawierające symbolikę;
- real - Lacan uważał, że spotkanie z rzeczywistością jest możliwe dzięki kontuzji.
Egzystencjalna psychoanaliza
Klasyczna psychoanaliza - główne idee zostały poddane francuskiemu filozofowi i pisarzowi J.P. Sartre, twórca egzystencjalnej psychoanalizy krytyki i freudowskiego libido, został zastąpiony pierwszym wyborem. Podstawowe znaczenie analizy egzystencjalnej polega na tym, że człowiek jest integralnością, z pewnym znaczeniem, w każdej minucie dokonywania wyboru siebie w stosunku do bycia. Wybór - to jest właśnie osobowość. Od wyboru losu.
Metody psychoanalizy
Współczesna psychoanaliza zmieniła się zarówno w leczeniu pacjentów, jak iw stosowanych typach terapii, ale podstawowe techniki nadal są z powodzeniem stosowane:
- Metoda wolnych skojarzeń. Pacjent leży na kanapie i głosi wszystkie myśli, które przyszły mu do głowy.
- Metoda interpretacji snów. Ulubiona metoda Z. Freuda, o której powiedział, że sny są królewską drogą do nieświadomości.
- Metoda interpretacji. Ta technika pozwala ci przenieść nieświadome procesy na poziom świadomości. Pacjent (analizant) mówi, a psychoanalityk analizuje i przekazuje znaczenie, które jest albo potwierdzone, a wszelkie zdarzenia związane ze znaczeniem są przywoływane lub nie są akceptowane przez pacjenta.
Klasyczna psychoanaliza
Ortodoksyjna psychoanaliza jednostki lub freudyzmu opiera się na podstawowych technikach Z. Freuda. Na obecnym etapie, w czystej formie, jest rzadko wykorzystywany w terapii, głównie neo-freudianizm - synteza technik różnych kierunków. Celem klasycznej psychoanalizy jest rozwiązywanie wewnętrznych konfliktów, kompleksów, formowanych w młodym wieku. Główną metodą freudyzmu jest przepływ wolnych skojarzeń:
- pacjent jest oferowany bez udziału logiki, aby powiedzieć wszystko, co przychodzi mu do głowy, nawet te rzeczy, które powodują wstyd;
- terapeuta odcyfruje pochodne nieświadomości, w zrozumiałej formie przekazuje pacjentowi prawdziwe znaczenie.
Grupowa psychoanaliza
Grupowa psychoanaliza jest skuteczną formą terapii z wykorzystaniem metod psychoanalitycznych. Psychoterapia grupowa przyczynia się do:
- rozwój empatia poprzez empatię wobec innych członków grupy, którzy dzielą się swoim bólem i traumą psychologiczną;
- uzdrawianie umysłu;
- akceptacja samego człowieka.
Psychoanaliza grupowa - koncepcja została wprowadzona przez psychoanalityka T. Barrowa w 1925 roku. Nowoczesna psychoterapia grupowa to spotkanie raz w tygodniu przez 1,5 - 2 godziny. Cele analizy grupowej:
- stworzenie bezpiecznej przestrzeni dla członków grupy, gdzie można swobodnie opowiadać o bólu;
- ujawniając ukryte autentyczne afekty;
- poprzez głębię komunikacji rozwiązywanie wewnętrznych sprzeczności i konfliktów.
Systemowa psychoanaliza wektorowa
Współczesna psychoanaliza osobowości wraz z upływem czasu się zmienia. Radziecki psycholog V.A. Ganzen rozwija systemową matrycę percepcji, na podstawie której jego uczeń VK. Tolkachev rozwija 8 wektorów (typów) psychiki. Do dziś w tym kierunku pracuje J. Burlan. Wychodząc z psychoanalizy systemowo-wektorowej, każda osoba ma dominującą, jedną z ośmiu wektorów:
- muskularny;
- doustny;
- analny;
- wizualny
- węchowy;
- skórne;
- dźwięk;
- cewki moczowej
Książki o psychoanalizie
Badanie technik i technik psychoanalitycznych jest niemożliwe bez zapoznania się z odpowiednią literaturą. Najlepsze książki o psychoanalizie:
- " Humanistyczna psychoanaliza " E. Fromm. Książka do czytania opracowana przez niemieckiego psychoanalityka zainteresuje studentów uniwersytetów humanitarnych zajmujących się psychoanalizą. E. Fromm rozważa tak dobrze znane zjawiska w psychoanalizie, takie jak kompleks Elektry i Edypa, narcyzm, motywy nieświadomych impulsów.
- " Ego i psychologiczne mechanizmy obronne " A. Freud. Książka córki słynnego psychoanalityka, który kontynuował pracę ojca w dziedzinie psychoanalizy dziecięcej. Praca opisuje nowe podejście do ujawniania wewnętrznej emocjonalnej traumy dziecka.
- " Archetyp i symbol " K.G. Jung W każdym człowieku ukryte są archetypy zbiorowej nieświadomości: Osoba, Anima i Animus, Cień, Jaźń i Ego.
- " Running with wolves " Kobiecy archetyp w mitach i legendach. Estes. Kierunek psychoanalityczny oparty na analizie baśni. Autorka zaprasza kobiety, aby zajrzały do środka i znalazły naturalną, dziką i nieokiełznaną część, która została zapomniana.
- " Kłamca na kanapie " I. Yalom. Utalentowany psychoanalityk również odnosi sukcesy w pisaniu. Subtelny humor i dramatyczne momenty, zaczerpnięte z ich własnej praktyki - czytelnik widzi, że psychoanalityk to ta sama osoba ze swoimi problemami.
Filmy o psychoanalizie
Psychoanaliza to temat, który jest interesujący dla wielu znanych reżyserów, a filmy psychologiczne są bardzo interesujące dla tych, którzy lubią się poznawać, często po obejrzeniu takich filmów mają własne spostrzeżenia, które pomagają rozwikłać plątaninę problemów. Znane filmy o psychoanalizie:
- "Pokój syna / La stanza del figlio" . Włoski psychoanalityk Giovanni ma wszystko w życiu, jest wymagający w swoim zawodzie, ale kłopoty się zdarzają - jego syn zmarł, a Giovanni próbuje znaleźć sens.
- "Psychoanalityk / Shrink" . Henry Carter jest udanym psychoanalitykiem, ma linię celebrytów, by go zobaczyć, ale w jego życiu prywatnym nie jest tak gładko. Żona Henry'ego popełnia samobójstwo, a psychoanalityk dochodzi do wniosku, że nie może już pomagać swoim pacjentom.
- "Niebezpieczna metoda / niebezpieczna metoda" . Scenariusz filmu oparty jest na prawdziwej i kontrowersyjnej relacji między Z. Freudem, jego uczniem C. Jungiem i pacjentką Sabiną Spielrein.
- "Pacjenci / w leczeniu" . Seria, każda seria, w której jest sesją psychoterapii, z wykorzystaniem różnych klasycznych technik i psychoanalizy wśród nich. Film przyda się zarówno psychologom, jak i osobom zainteresowanym psychologią.
- "Kiedy Nietzsche płakał / Kiedy Nietzsche Wept" . Film opowiada o rozwoju psychoanalizy w Europie, opartej na powieści o tej samej nazwie przez słynnego węgierskiego psychoanalityka Irvina Jaloma.