Nauka w szkole to długi i skomplikowany proces. Dziecko wchodzi do pierwszej klasy, będąc nadal bardzo małą, i kończy szkołę już prawie dorosłą, mając za sobą solidny bagaż wiedzy. Wiedza ta musi być gromadzona stopniowo, rok po roku, ciągle powtarzając omawiane materiały i ucząc się nowych informacji.
Metody pedagogiczne stosowane dzisiaj są liczne i różnorodne. Każdy dobry nauczyciel stara się znaleźć własne podejście do uczniów, co jest szczególnie ważne w odniesieniu do dzieci, które właśnie wkroczyły na ścieżkę do wiedzy. I jedną z takich metod jest problematyczne podejście w edukacji młodszych dzieci w wieku szkolnym. Składa się z następujących elementów: dzieci są zaproszone nie tylko do słuchania i zapamiętywania nowych informacji, ale do samodzielnego wyciągania wniosków w procesie rozwiązywania problemu określonego przez nauczyciela.
Ta metoda nauczania opartego na problemach sprawdziła się w szkole podstawowej, ponieważ wielu uczniom pierwszego stopnia trudno jest przejść z formy edukacji wykorzystywanej w edukacji przedszkolnej do "poważnej" nauki szkolnej, a trening oparty na problemach przypomina nieco grę. Ponadto, tutaj każde dziecko zajmuje pozycję aktywną, próbując samodzielnie znaleźć odpowiedź na pytanie lub rozwiązać problem, a nie tylko siedzieć przy biurku i wkuwać niezrozumiały materiał dla niego. W skrócie, uczenie się oparte na problemie jest postępowym i skutecznym sposobem wpajania dzieciom miłości i pragnienia wiedzy.
Główne warunki psychologiczne tej metody są następujące:
Ponieważ metodologia uczenia się opartego na problemie jest ściśle związana z aktywną aktywnością umysłową, wówczas proces ten można przedstawić w postaci odpowiednich kroków:
Problematyczne uczenie się jest rodzajem procesu twórczego, który zmienia się wraz ze wzrostem poziomu rozwoju uczniów. Pochodzę z Można to podzielić na trzy formy uczenia się opartego na problemie: