Kot perski - opis rasy, postaci

Kot perski stał się ulubieńcem wielu nie tylko ze względu na niezwykle ładny wygląd, ale także ze względu na swój charakter. Zwierzę jest bardzo wierne, spokojne, delikatne. Jego cichy głos rzadko pokazuje kota, ale aby zwrócić na siebie uwagę, patrzy prosto w oczy właściciela. Jego głównym credo jest zadowolenie i niezadowolenie. Persowie są bardzo łatwi do nauki i posłuszni.

Koty perskie - opis rasy

Opis kota perskiego często zaczyna się od uwag na temat jego małego noska. Rzeczywiście, ten szczegół jest bardzo niezwykły i jest wizytówką rasy, jej charakterystyczną cechą. Co więcej, dziobek może być bardzo mały i odwrócony - to typ kotów zwanych "ekstremalnymi" (hodowane są głównie w USA), a także - być dłuższymi i za odwróconymi - te koty są określane jako "klasyczni" Persowie (rozwiedzeni w Europie) .

Kot perski - pochodzenie rasy

Pierwszy kot perski znalazł się w Europie w XVI wieku. Została sprowadzona z prowincji Perskiej przez podróżnika włoskiego pochodzenia Pietro Della Valle. Ale była trochę jak nowoczesna perska, ale raczej jak turecka Angora czy Vans. Rasa znalazła się w smakach Europejczyków i szybko rozprzestrzeniła się na terenie Europy. Koty były nazywane inaczej - kot azjatycki, indyjski, chiński. Zasadniczo - w obszarze, z którego zostały zaimportowane. Jego nowoczesna nazwa rasy nie była oparta na konkretnym kraju pochodzenia, ale dzięki harmonijnemu połączeniu słów.

Pochodzenie kotów perskich, które znamy dzisiaj, stało się możliwe dzięki pracom brytyjskich i niemieckich hodowców, którzy chcieli hodować niskokaloryczne i squatowe rasy o masywnym, dobrze odżywionym ciele i prostym profilu. I tylko w ostatnim stuleciu, aby prowadzić aktywną hodowlę, wzięli także udział w Stanach Zjednoczonych. Amerykanie skrócili włosy i spłaszczyli nos. Następnie, w przypadku podobnych eksperymentów z wyglądem, podjęli się hodowcy na całym świecie. Po takiej zmianie, perski odnowiony kot zyskał bezprecedensową popularność, w porównaniu do kultu.

Kot perski - standard rasy

Główne cechy określające rasę to:

duże i przysadziste ciało, krótkie łapy, szerokie i muskularne ramiona i klatka piersiowa;
masywna i okrągła głowa o proporcjonalnym kształcie;
krótki lub średni kark, mocny i niezawodny, aby utrzymać dużą głowę;
małe uszy, szeroko posadzone, położone nisko, z zaokrąglonymi końcami i nieznaczną puszystością;
długa i jedwabista sierść, bardzo gruba, widoczny jest "kołnierz" na szyi i wiązki wełny między palcami;
średnio długi ogon, bardzo puszysty, z zaokrągloną końcówką;
okrągłe, duże, szeroko otwarte oczy, co zaskakuje ekspresję kufy;
szerokie i mocne szczęki;
spłaszczona twarz, spłaszczone czoło i nos, mocny podbródek, pełne policzki;
Kolor kotów perskich może być monofoniczny, dwu- lub trójkolorowy.

Kot perski - postać

Kot perski czasem przypomina psa przez swoje zachowanie - zawsze podąża za właścicielem, jest bardzo ciekawy, lubi odkrywać wszystko i uwielbia się bawić. Rasa jest idealna dla rodzin z dziećmi, ponieważ Persowie nigdy nie wypuszczają pazurów, nie boją się dzieci, są bardzo spokojni i ufni. Poświęcają się swoim panom, poświęcają całe swoje życie człowiekowi, zachowując przy tym indywidualność i cechy osobiste.

Klasyczna perska rasa kotów wyróżnia się wysoką inteligencją. Szybko się uczą, a nawet ulegają niewielkiemu szkolenie . Głównym aspektem ich natury jest niechęć, a nawet strach, aby skłonić gospodarza do dezaprobaty swoich zachowań. Dlatego robią wszystko, co w ich mocy, aby zadowolić właściciela i uszczęśliwić go, pokazując mu bez końca swoją miłość i uczucie, które, nawiasem mówiąc, pojawia się ledwie i nie od pierwszych minut znajomości.

Gatunki kotów perskich

Istnieją trzy odmiany Persów - klasyczne (arystokratów), nowoczesne (krótkonogi) i ekstremalne. W kolorze, koty perskie są ponumerowane w dziesiątkach. Mają po prostu rekordową liczbę opcji kolorów. Kot perski jest czerwony, kot perski jest szary, kot perski ma kolor brzoskwini, a inne są zwierzętami monofonicznymi. Wielobarwny ten sam kolor wskazuje, że kot należy do osobnego gatunku - punktu koloru. Kolor oczu może również różnić się od ciemnego pomarańczu i miedzi do zieleni i niebieskiego. Kolor płaszcza odpowiada kolorowi oczu:

Pierwszą grupą Persów w kolorze są koty, których wełna jest równomiernie kolorowa na całej długości. Należą do nich biały, fioletowy, czarny, kremowy, czekoladowy i czerwony. Biały kot perski ma niebieski, pomarańczowy lub inny kolor oczu. Reszta kwiatów jest pomarańczowa.

Druga grupa różni się odcieniem: srebrna i złota szynszyla, biała z przerywaną czerwienią (kamea). Ich oczy są pomarańczowe, srebrna szynszyla ma zielone oczy, a złota ma kolor zielony do brązowego.

Trzecia grupa to zadymione Persy. Zawiera perskiego błękitnego kota, perskiego kota czarnego, kremowego, bzu, kamea, szylkretu, czekolady. Mają biały podszerstek, a na głównej długości głównego płaszcza są gęste plamy koloru, co daje wrażenie zadymienia. Oczy tej grupy są przeważnie pomarańczowe z lekką ramą wokół pyska.

Czwarta grupa to pasiści Persowie ze śmietanką, brązem, czerwienią, błękitem, fioletem, czekoladą, srebrzystym kolorem lub paskiem kamea i paskami podróżnymi z plamami. Ich oczy są pomarańczowe.

Piąta grupa jest bardzo rzadka. Odnosi się to do perskiego szylkretu. Wzór tworzą nieregularne plamy dwóch kolorów. Może być niebieski i kremowy, czekolada i śmietana, liliowy i śmietankowy, czerwony z czarnym i kremowym. Oczy takiego kota są pomarańczowe.

Szósta grupa jest dwukolorowa. Oto perkal perski: biały z czerwonymi i czarnymi plamami, purpurowy, niebieski, czekoladowy z dodatkiem białego. Ich oczy różnią się od miedzi do pomarańczy.

Siódmą grupą, najnowocześniejszą, jest himalajska wersja Persów. Zawiera perskie punkty kolorów: niebieski punkt, punkt bzu, punkt czekolady, punkt siły, punkt czerwony, punkt torty, punkt połączenia. Wszyscy mają niebieskie oczy. Uzyskuje się je, krzyżując Persów z kotami syjamskimi.

Długowłose koty rasy perskiej

Klasyczny kocurek perski słynie z długiej i gęstej sierści, która czasem dochodzi do 12-15 cm, ta rasa jest najczęstsza wśród długowłosych. Dla ludzi, którzy nie są gotowi na codzienne czesanie i regularną opiekę nad włosami swoich zwierząt, tacy Persowie są niepożądani. Często i obficie spleśniały, pozostawiając włosy we wszystkich kątach mieszkania. Przy zachowaniu ostrożności ten problem nie jest tak dotkliwy, a czas spędzony na czesaniu jest z nadwyżką kompensowany przyjemnym charakterem zwierzęcia.

Perski kot pół-cipki

Kot perski o średniej długości futra, uzyskany po przejściu krótkowłosego i długowłosego, nie został oficjalnie uznany za osobną rasę. Jeśli masz klasyczny perski, możesz skrócić długie włosy swojego pupila podczas letniego upału lub silnego molta. Kiedy zapytasz, czy musisz wyciąć kota perskiego, możesz odpowiedzieć pozytywnie, jeśli nie masz czasu na codzienne czesanie. Istnieje kilka rodzajów fryzur dla kotów perskich:

"Dla lwiątka";
klasyczna "puma";
"Herringbone" lub "Iroquois".

Kot perski krótkowłosy

Gładkozielony kot perski, tzw exot Jest potomkiem klasycznego perskiego, hodowanego w USA około 60 lat temu. W tym celu krzyżowano takie rasy jak perski i amerykański krótkowłosy. Celem selekcji była poprawa palety i palety kolorów amerykańskich kotów. Z biegiem czasu, po eksperymentach z dodatkiem do procesu selekcji Rosyjski niebieski i Birmańskie koty , cel został osiągnięty.

Współczesny kot egzotyczno-perski o krótkich włosach jest krępym, gruboskórnym zwierzęciem o okrągłej głowie, gęstych i gładkich włosach przypominających plusz, o ogromnych szeroko rozstawionych oczach i krótkim nosie. Często są nazywane Persami dla leniwych, ponieważ oni, z całym ich zewnętrznym podobieństwem do nich, wymagają znacznie mniejszego wysiłku w opiece nad futrem.

Kot perski - opieka i treść

Ogólnie ta rasa jest zdrowa, ale są też choroby. Główne choroby kotów perskich:

policystyczna choroba nerek, co prowadzi do niewydolność nerek ;
dziedziczny postępujący zanik siatkówki (ślepota);
nadmierna płaczliwość i kłopoty z oddychaniem;
kardiomiopatia przerostowa, która jest dziedziczna i jest przyczyną nagłej śmierci zwierzęcia.

Jak dbać o kota perskiego?

Dbanie o futro kotów perskich jest głównym problemem ich utrzymania. Do włosów i podszerstka perski nie wpadał w grudkę, trzeba go czesać każdego dnia. Aby to zrobić, potrzebujesz specjalnego grzebienia, miękkich i twardych pędzli, specjalnego talku. Kąpać się zwierzęta mogą tylko specjalne szampony i odżywki. Aby rozpocząć procedurę czesania, potrzebujesz grzebienia o rzadkich i zaokrąglonych zębach, poruszających się od głowy do grzbietu i ogona. Następnie możesz przejść do szczotki z naturalnym włosiem. Po tym pożądane jest rozpylanie na spryskiwaczu powietrza wełny z odległości 20 cm.

Opieka nad kociętami perskimi

Od bardzo wczesnych dni niektórych perskich kociąt, przezwycięża się wadę przegrody nosa i nakładanie się gruczołów łzowych, dlatego ich oczy są podlewane i chrapią. Dlatego, oprócz pielęgnacji włosów, kot perski i kocięta wymagają regularnego czyszczenia oczu. Aby to zrobić, użyj miękkiej ściereczki i papierowych serwetek. Pożądane jest okresowe leczenie oczu perskich słabym roztworem kwasu borowego lub specjalnego preparatu o nazwie "Żel optyczny". Regularne czyszczenie wymaga uszu kota. Aby to zrobić, użyj bawełnianych wacików i płynu zwilżającego lub oleju wazelinowego.

Karma dla kotów perskich

Podobnie jak inne koty, Persowie mogą karmić suche i wilgotne pasze przemysłowe lub gotować dla nich naturalne pożywienie. Lub może to być karmienie mieszane. Wybierz jedzenie dla kotów perskich, biorąc pod uwagę ich cechy. Powinien zawierać dużo białka, a wciąż powinny być obecne zboża i warzywa korzeniowe. Karmienie powinno być podzielone na 3-4 posiłki dziennie.

Kot perski - cechy rasy i zasady opieki