Świnka jest chorobą związaną ze stanem zapalnym ślinianki przyusznej. Choroba ta jest znana od dawna na całym świecie i jest często określana przez ludzi jako "świnka". Najczęściej dzieci cierpią z tego powodu, ale zdarzają się również przypadki świnki u dorosłych.
Z pochodzenia parotitis dzieli się na dwie odmiany, charakteryzujące się nieco odmiennymi przejawami i przebiegiem. Rozważmy bardziej szczegółowo każdą postać choroby.
Świnka
Ten rodzaj choroby jest bardziej powszechny. Świnka u dorosłych jest ostrą chorobą zakaźną wywołaną przez paramyksowirusa. Infekcja jest przenoszona z osoby na osobę przez unoszące się w powietrzu kropelki, ale transmisja kontaktów nie jest wykluczona. Okres inkubacji (od zakażenia do wystąpienia objawów) może wynosić od 11 do 23 dni. Epidemie występują z reguły w okresie jesienno-zimowym.
W większości przypadków choroba przebiega zgodnie z rodzajem ostrej infekcji i towarzyszy mu proces zapalny, częściej niż jeden ślinianki przyusznej. Kiedy ten gruczoł ma znacznie większy rozmiar. Ropne zapalenie ślinianki przyusznej w tego typu chorobie rozwija się bardzo rzadko.
Poza gruczołami ślinianki przyusznej, podżuchwowe i podjęzykowe gruczoły ślinowe, a także trzustkowe, nabiałowe i gruczoły seksualne mogą być zapalne z powodu zapalenia ślinianek przyusznych. Mogą wystąpić ciężkie powikłania:
Objawami świnki u dorosłych są:
Skóra nad zapalonym gruczołem jest napięta, lśniąca, a obrzęk może rozprzestrzeniać się na szyję.
Non-epidemiczne zapalenie przyusznic
Non-epidemiczne zapalenie śluzówki nosa u dorosłych może być zarówno zakaźne, jak i niezakaźne. Możliwe przyczyny tej postaci choroby to:
Zapalenie ślinianek, którego rozwój wiąże się z chorobami zakaźnymi: zapaleniem płuc, grypą, durem brzusznym, epidemicznym zapaleniem mózgu itp. Patogeny mogą być paciorkowcami, gronkowcami, pneumokokami i niektórymi innymi mikroorganizmami. Zakażenie przenika do ślinianki przyusznej najczęściej poprzez przewód wydalniczy, rzadziej przez krew i naczynia limfatyczne.
Ten typ choroby, podobnie jak epidemia, zaczyna się od pojawienia się obrzęku i bólu w okolicy ślinianki ślinianej przyusznej. Charakteryzuje się również suchość w ustach, ogólne złe samopoczucie, gorączka.
Leczenie świnki jest objawowe. W większości przypadków pacjenci są leczeni w domu. Z reguły mianowani są:
W ciężkich postaciach świnki wraz z rozwojem poważnych powikłań pacjenci są hospitalizowani w szpitalu. W takim przypadku wymagane jest dodatkowe leczenie w zależności od rodzaju powikłań.
Szczepienia i ponowne szczepienia są zalecane w celu zapobiegania śwince.