Wśród najczęstszych chorób endokrynologicznych, szczególnie u kobiet, znajdują się węzły tarczycy. Według statystyk dotyczących zdrowia choroba ta dotyka ponad 50% całkowitej populacji planety. Jednocześnie problematyczne jest wykrywanie węzłów na wczesnym etapie, są one wyczuwalne jedynie w 5-7% przypadków.
Rozważany nowotwór jest zmodyfikowaną tkanką samego narządu lub proliferacją powierzchni tarczycy. W 95% badań diagnostycznych okazuje się, że nowotwór ma charakter łagodny i nie stanowi zagrożenia dla zdrowia. Sprasowana tkanka gruczołu zawiera kapsułkę lub podobną formację.
Warto zauważyć, że ani wielkość węzłów, ani ich liczba, ani poziom produkowanych hormonów nie wpływają na naturę guza, a zatem łagodne stwardnienie nie przekształca się w odmianę złośliwą.
Aby postawić prawidłową diagnozę w tym przypadku, możesz użyć ultradźwięków do echogeniczności. Tak więc, izoechogenny węzeł tarczycy wskazuje na niewielkie zmiany w tkankach narządu, można powiedzieć, wyklucza raka. Jeszcze takie wskaźniki potwierdzają, że kapsułka zawiera minimalną ilość płynu lub jest całkowicie nieobecna. Hipoechogeniczny węzeł tarczycy wskazuje na wysokie prawdopodobieństwo złośliwego procesu i istotnych zmian troficznych w tkankach.
Do najczęstszych przyczyn pojawiania się opisanej patologii należą:
Długi okres choroby praktycznie nie daje o sobie znać. Po kilku miesiącach mogą wystąpić objawy choroby tarczycy i wzrostu węzłów:
Jeśli rozważany nowotwór nie powoduje dyskomfortu podczas połykania, oddychania, nie wpływa na produkcję hormonów i nie jest zauważalny wizualnie, nie zaleca się specjalnej terapii. Wymaga tylko regularnej obserwacji u endokrynologa (wizyta 1 co 3-6 miesięcy). W rzadkich przypadkach stosuje się konserwatywne leczenie tyroksyną w celu wyeliminowania miejsca. Pod wpływem tego hormonu nowotwór ulega zmniejszeniu lub całkowicie zanika.
Usunięcie guzków tarczycy wykonuje się tylko wtedy, gdy występują wyraźnie wyrażone objawy, a także wtedy, gdy wykryto złośliwość nowotworu. Po operacji konieczne będzie długotrwałe leczenie hormonem podtrzymującym i comiesięczna obserwacja endokrynologa.
Jak już wspomniano, w większości przypadków opisana patologia nie ma ujemnych komplikacji. W rzadkich przypadkach, zwłaszcza w przypadku współistniejących chorób endokrynologicznych, mogą wystąpić następujące objawy:
Po odpowiednim przebiegu leczenia wszystkie objawy są eliminowane, nawet przy złośliwym charakterze węzłów, prognozy pozostają korzystne.