Chorobie nerwowej, której towarzyszy zmęczenie mięśni poprzecznie prążkowanych, nazywamy myastenią. Jest to prawdziwe osłabienie mięśni, ale często takie dolegliwości są jedynie objawem innych chorób i patologii narządów wewnętrznych.

Przyczyny osłabienia mięśni

Jeśli rozważana choroba nie jest miastenią, wówczas takie choroby mogą powodować zmniejszenie aktywności ruchowej:

  • Zespół Guillaina-Barre'a;
  • udar;
  • Neuropatia;
  • Choroba Addisona;
  • stwardnienie zanikowe boczne;
  • tyreotoksykoza ;
  • zapalenie wielomięśniowe;
  • stwardnienie rozsiane;
  • Paraliż Bella;
  • nadczynność przytarczyc;
  • zapalenie skórno-mięśniowe;
  • porażenie mózgowe;
  • miopatia mitochondrialna;
  • dystrofia mięśniowa;
  • niskie stężenie wapnia i potasu w organizmie;
  • poliomyelitis;
  • botulizm ;
  • anemia;
  • zatrucie środkami owadobójczymi.

Choroba mięśni osłabienie mięśni

W przypadku, gdy warunkiem opisanej skargi jest prawdziwa miastenja, jej przyczyna leży w naruszeniu pracy synaps. Z reguły wywołuje to wytwarzanie odporności przez przeciwciała, które zakłócają rozwój i przyswajanie substancji, która zapewnia przekazywanie impulsów nerwowych - acetylocholiny. Dlatego miastenię uważa się w środowisku medycznym za chorobę autoimmunologiczną.

Warto zauważyć, że pomimo długiego przebiegu choroby mięśnie nie tracą swojego potencjału i są w stanie w pełni wyzdrowieć.

Objawy osłabienia mięśni

Przede wszystkim klinicznymi objawami choroby są szybkie zmęczenie, nawet przy codziennym wysiłku fizycznym. Inne przejawy:

  • pokonanie mowy, połknięcie mięśni;
  • zmniejszenie aktywności włókien mięśniowych kończyn;
  • rozprzestrzenianie się objawów na mięśnie szyi i mięśni oddechowych.

Leczenie ciężkiego osłabienia mięśni

Terapia ma na celu wyeliminowanie charakterystycznych objawów i normalizację stężenia acetylocholiny w organizmie. leczenie osłabienia mięśni układ odpornościowy i wytwarzanie przeciwciał:

  • Oxazyl;
  • Prednizolon;
  • Kalimin;
  • Prozerin;
  • Metizred.

Ważne są również fizjoterapeutyczne metody ekspozycji, takie jak akupunktura, gimnastyka, elektroforeza, darsonwalizacja, przy nieskuteczności powyższych metod zaleca się bardziej drastyczne środki: napromienianie grasicy, a nawet jej usunięcie podczas operacji.