Klasztor Encarnación

Królewski klasztor Encarnación , czyli Wcielenie Pana - jest jedną z pereł hiszpańskiej stolicy. Ten klasztor augustianów został założony w 1611 roku dla zakonnic z wyższych sfer. Klasztor jest bogaty w różne wartości kulturowe - bogate tradycjonalnie panie, które chciały przyłączyć się do klasztoru (lub rodziny szlacheckie, które chcą posłać swoją młodzież), jako wkład do klasztoru ofiarowanego różnorodnym dziełom sztuki.

Klasztor nadal działa do dziś - i nadal jest przeznaczony dla przedstawicieli najbardziej arystokratycznych rodzin Hiszpanii.

Na placu Encarnacion Square o tej samej nazwie znajduje się klasztor Encarnacion, do którego można się dostać metro (idź do stacji Opera). Przed klasztorem znajduje się pomnik Lope de Vega, który powstał w latach 70. ubiegłego wieku. Autorem rzeźby jest Mateo Inurria. Przy okazji, w pobliżu klasztoru jest legendarny Muzeum Thyssen-Bornemisza - jeden z trzech Golden Triangle of Arts, który obejmuje również Muzeum Prado i Centrum Sztuki Królowej Zofii .

Inicjatywa utworzenia klasztoru należała do królowej Margarity z Austrii, żony Filipa III. Na cześć tego, czasami klasztor nazywa się również Las Margaritas. Założenie klasztoru poświęcono wypędzeniu z Hiszpanii Mariscos, która miała miejsce w 1609 roku. Budowa projektu, opracowanego przez mnicha-architekta Alberto de la Madre Dios, rozpoczęła się wkrótce po wydaniu dekretu.

Król Filip nie tylko stworzył pierwszy kamień w fundamencie klasztoru - sama para królewska kontrolowała jego budowę (Margarita - nie na długo, ponieważ zmarła w tym samym roku 1611, w którym założono klasztor), więc budowa została ukończona w wyjątkowym krótkim czasie - tylko na 5 lat. Ale pierwsze mniszki pojawiły się, zanim przygotowano dla nich nowy "dom" i początkowo mieszkały w klasztorze św. Isabel. Przybyli z klasztoru augustianów z miasta Valladolid, a pierwszym nowicjuszem klasztoru była chrześniaczka królowej i królowej Aldons de Sounig. Monarchowie złożyli w ten sposób jeden z pierwszych darów skarbu klasztoru - kubek z agatem, inkrustowany złotem i ozdobiony rubinami. Ten kielich był używany podczas procedury imiesłowia.

Fasada klasztoru zbudowana jest w stylu erresco (styl jest "spanizowaną" odmianą renesansu i nosi imię architekta Herrero). Służył jako wzór do stworzenia wielu innych świątyń w Hiszpanii. Fasada wykonana jest z ceglanych i kamiennych płyt.

Oficjalne otwarcie klasztoru odbyło się w 1616 r., 2 lipca, po zakończeniu prac budowlanych. Ceremonia odbyła się z niespotykaną pompą i trwała przez cały dzień. Wieczorną mszę odprawił Patriarcha Indii Diego Guzman de Aros.

W XVIII wieku kościół został poważnie uszkodzony przez pożar, po którym przeprowadzono prace konserwatorskie pod kierownictwem Ventury Rodriguez, która zmieniła styl wnętrza, dodając do niego elementy neoklasycyzmu.

W 1842 roku klasztor został oficjalnie rozwiązany, zakonnice zostały zerwane, majątek kościelny skonfiskowano. Niektóre budynki zostały zburzone. Jednak już w 1844 r. Opracowano projekt przebudowy klasztoru, aw 1847 r. Miały miejsce dwa wydarzenia: siostrom pozwolono wrócić do klasztoru i przystąpić do jego odbudowy.

Oprócz innych świątyń i ponad 700 z nich w klasztorze (są one w relikwiarzu), klasztor przechowuje krew św. Januarusa i św. Pantelejmona, a krew tego ostatniego staje się płynem 27 lipca (dzień poświęcony temu świętemu). Zgodnie z legendą, dopóki to się stanie, Madryt będzie prosperować i prosperować, ale jak tylko wydarzenie to nie nastąpi z jakiegoś powodu, miasto jest zagrożone niezliczonymi klęskami.

Dziś klasztor ma unikalną kolekcję dzieł sztuki - na przykład dzieła Jose de Ribera, Vicente Carducci, Pedro de Mena, Lucas Hordan, Gregorio Fernandez i inni znani malarze i rzeźbiarze; Wszystkie te płótna i posągi można zobaczyć w muzeum, które znajduje się na terenie klasztoru. Dostęp do muzeum jest bezpłatny.

Podczas publicznej wizyty klasztor został otwarty w 1965 roku. Zwiedzanie całego terytorium klasztoru nie zadziała - właśnie dlatego, że działa. Dla turystów tylko część z nich jest otwarta, a następnie można ją odwiedzić tylko jako część grupy wycieczkowej.

Wnętrze klasztoru jest bardzo piękne; wykonana jest w stylu neoklasycyzmu. Jego dekoracja jest wykonana z marmuru i rzeźb z brązu, w tym słynnego "Chrystus rozkładany" i "Chrystus związany z kolumną" (rzeźbiarz Gregorio Fernandez), a także obraz Francisco Bayeu (szwagier Goya) i Luca Giordano. Bardzo pięknie zdobiony ołtarz.

Do Placu Encarnación można dojechać 2 lub 5 linią metra (stacja Opera) i autobusami miejskimi nr 3 i 148 (na przystanku Baylen-Mayor).

Godziny otwarcia klasztoru: od wtorku do soboty od 10.00 do 18.30 (z przerwą na lunch, która trwa od 14.00 do 16.00), w niedziele i inne święta - od 10.00 do 15.00. Poniedziałek jest dniem wolnym. Możesz odwiedzić klasztor o każdej porze roku, ale najlepiej to zrobić wiosną lub latem - w tym czasie, dzięki kwitnącej zieleni, jest szczególnie piękna, a nawet sam żar można ukryć pod koroną drzew iw pełni cieszyć się pięknem tego historycznego i kulturalnego pomnika.

• ← Arena Las Ventas