Termometr rtęciowy jest obecny w niemal każdej domowej apteczce pierwszej pomocy jako precyzyjny przyrząd do pomiaru temperatury ciała. Jedyną wadą urządzenia jest jego kruchość, ponieważ w wyniku pęknięcia szklanej kolby przepływa niebezpieczny ciekły metal. Dlatego zatrucie rtęcią z termometru występuje dość często - nie zawsze jest możliwe natychmiastowe wykrycie objawów zatrucia z uwagi na fakt, że ilość substancji toksycznej jest zbyt mała dla wystąpienia ostrej patologii.
Objętość tego metalu w standardowym termometrze wynosi około 1 g. Ta ilość rtęci w normalnych warunkach nie stanowi poważnego zagrożenia, zwłaszcza jeśli została szybko i całkowicie zebrana, usunięta, a następnie przewietrzona w pomieszczeniu.
Faktem jest, że opisany płynny metal sam w sobie nie gromadzi się w ciele, nawet po połknięciu nie jest absorbowany, ale jest naturalnie eliminowany. Zatrucie rtęcią z termometru jest możliwe tylko wtedy, gdy paruje. Proces ten jest związany z tworzeniem soli metalu podczas jego utleniania.
Odtlenie z rozważanymi związkami chemicznymi występuje, gdy ciekły metal ze złamanego termometru nie zostanie usunięty z pomieszczenia. Na przykład, często kule rtęci są zwijane w pęknięcia w podłogach, pod listwą przypodłogową, przyczepione do szwów mebli lub zabawek dla dzieci. W takich przypadkach metal zaczyna powoli odparowywać, powodując przewlekłe zatrucie. Zatrucie objawia się następująco:
Jak można zauważyć, objawy zatrucia nie są swoiste, takie objawy są charakterystyczne dla różnych chorób wewnętrznych i stanów patologicznych. W związku z tym zatrucie parą rtęci jest rzadko diagnozowane, szczególnie we wczesnych stadiach. Z tego powodu lekarze zalecają, aby po zaniku termometru natychmiast wezwali brygadę Ministerstwa Sytuacji Nadzwyczajnych, nawet jeśli wszystkie widoczne metalowe kulki zostały starannie zmontowane i unieszkodliwione niezależnie.