Osobowość marginalna
Marginalność jest specjalną koncepcją w socjologii i psychologii społecznej, która oznacza pewnego rodzaju tymczasowe lub, innymi słowy, "granicę" orientacji kulturowej i pozycji jednostki w odniesieniu do każdej grupy w społeczeństwie. Oczywiście, ta pozycja i orientacja osobowości powodują marginalne formy przejawów zachowania. Marginalizacja charakteryzuje się przede wszystkim niemożnością lub świadomą niechęcią jednostki do przystosowania się w nowych warunkach społecznych, co prowadzi do negacji pewnych kulturowych, wartości moralne i normy.
Nie bądź zdezorientowanyCzęsto definicje "osobowości brzeżnej", "marginaliów społecznych" są używane jako synonimy terminu "zdeklasowany element", co oczywiście nie jest całkowicie poprawne, chociaż w pewnym stopniu może odzwierciedlać rzeczywistą sytuację w konkretnych przypadkach. Dokładniej, zakłada się, że ludzie marginesowi mają szczególną formę mentalności. Jako przedstawiciele różnych grup społecznych, ludzie marginalni odrzucają (i często nie akceptują w pełni) pewne wartości kulturowe i tradycje tego społeczeństwa (w szerokim sensie), w którym się znajdują. Osoby marginalne twierdzą i stosują się do własnego systemu norm i wartości, przyjętego w grupach zamkniętych lub częściowo zamkniętych. Różne grupy marginalne są tworzone zgodnie z zasadami społecznymi, ideologicznymi, etnicznymi, kulturowymi, estetycznymi i innymi, postawami i orientacjami społeczno-behawioralnymi.
Marginals w społeczeństwieOczywiście marginalni ludzie stanowią problem dla społeczeństwa jako całości, ponieważ ich społecznie skuteczne przejawy często powodują sytuacje konfliktowe. Wynika to z faktu, że większość przedstawicieli grup tworzonych w społeczeństwie tradycyjnie ma inne orientacje kulturowe i wartościowe.
Zasadniczo zatem marginalna osobowość Nie mogą (lub nie chcą) w pełni identyfikować się z różnymi grupami i być identyfikowani jako ich członkowie. 
W rezultacie wiele stabilnych i długotrwałych grup społecznych i kulturowych odrzuca jednostkę, co prowadzi do sytuacji wykluczenia społecznego i samotności oraz, oczywiście, poszukiwania osób o podobnych poglądach - tworząc w ten sposób nowe grupy zamknięte lub półzamknięte. Przedstawiciele tych grup, w rzeczywistości "mieszańce kulturowe" i żyją nimi, z reguły są bardzo trudne. Poczucie "niestabilności" i niewiarygodności świata nie pozwala ci się odprężyć i popełniają błędy w zachowaniu wybaczone przez społeczeństwo.
W wyniku zmian w strukturze społecznej społeczeństwa (nie zawsze z taką samą szybkością) powstają nowe społeczności funkcjonalne w gospodarce, polityce i kulturze, co prowadzi do przesiedlenia (lub osłabienia wpływu) tradycyjnych grup i stowarzyszeń społeczno-kulturowych i ideologicznych, które destabilizują pozycję społeczną ludzi i społeczeństwo jako całość. Taki stan społeczeństwa można uznać za czas nasilenia konfliktów i wzrostu marginesu grupy.