Zespół depresyjny maniakalny

"Niech Bóg nie chce, abym zwariował. Nie, łatwiej jest personelowi i soum ", jak pisał Puszkin, jak uważają większość współczesnych, mając nadzieję, że nigdy nie będą musieli stawić czoła chorobie psychicznej. Tymczasem istnieje ogromna liczba osób, które cierpią na pewne zaburzenia psychiczne i nie zawsze są wyraźnie wymawiane. Możemy komunikować się z takimi ludźmi i całkowicie nieświadomi, że mają problemy. Wiele chorób pozwala prowadzić pełne życie w obecności szybkiego leczenia i wsparcia bliskich. Takie zaburzenia obejmują zespół depresyjno-maniakalny, porozmawiajmy o jego objawach i metodach leczenia.

Zespół maniakalny - przyczyny

Depresyjny zespół maniakalny jest genetycznie zdeterminowaną chorobą, ale należy pamiętać, że dziedziczone są tylko predyspozycje do niego. Oznacza to, że osoba, która ma rodziców z tą chorobą, może nie mieć ani jednego znaku zespołu maniakalnego w całym swoim życiu.

Ludzie powyżej 30 roku życia są bardziej podatni na tę chorobę. Uważano wcześniej, że kobiety są bardziej narażone na syndrom, ale ostatnie badania potwierdziły częstsze przypadki mężczyzn. Czynnikami ryzyka może być melancholijny temperament, depresja poporodowa u kobiet, niestabilność emocjonalna i nadmierne skąpstwo na uczucia.

Zespół maniakalno-depresyjny: oznaki choroby

Zespół nigdy nie zaczyna się nagle, jest poprzedzony etapem przygotowawczym. Charakteryzuje się niestabilnym emocjonalnym pochodzeniem osoby - lub nadmiernie przygnębionym lub nadmiernie podniecającym stanem. Następnie mogą pojawić się wyraźne fazy prekursora choroby - depresja zostaje zastąpiona przez pobudzenie, a okresy depresji zwykle trwają znacznie dłużej niż okresy pobudzenia. W przypadku, gdy środowisko nie zauważy zmian w zachowaniu człowieka, wówczas prekursory płynnie przekształcą się w samą chorobę. Przeanalizujmy główne objawy zespołu maniakalno-depresyjnego.

Faza depresji charakteryzuje się hamowaniem fizycznym i mową, złym samopoczuciem, towarzyszącym szybkiemu zmęczeniu i utracie apetytu, stanowi nieuzasadnionego lęku, niemożności skoncentrowania się na jakimkolwiek przedmiocie lub aktywności. Myśli osoby zwykle stają się negatywnymi kolorami i mogą pojawić się nieuzasadnione poczucie winy.
Fazie maniakalnej choroby towarzyszy patologiczny wzrost nastroju, nadmierne pobudzenie motoryczne i mowy, znaczna aktywacja procesów intelektualnych i przejściowy wzrost wydajności.

Istnieją różne przypadki przebiegu zespołu maniakalno-depresyjnego, wyżej opisany klasyczny wariant jest bardziej powszechny, ale występują również inne rodzaje zaburzeń. Na przykład wymazana postać choroby znacznie utrudnia diagnozę. W tym przypadku wszystkie symptomy są tak rozmyte i niezauważalne, że przyjaciele i krewni nie dostrzegają dziwactw ludzkich zachowań, a tylko doświadczony specjalista jest w stanie zauważyć, że coś jest nie tak.

Leczenie zespołu maniakalno-depresyjnego

W przypadku, gdy choroba zostanie wykryta w odpowiednim czasie, osoba ma duże szanse na powrót do normalnego życia, ale im bardziej zaniedbana, tym bardziej nieodwracalne zmiany zachodzą w ludzkiej psychice.

Leczenie zespołu maniakalnego odbywa się za pomocą preparatów farmakologicznych. Ich wybór jest ściśle indywidualny, lekarz przepisuje leki, w zależności od stanu pacjenta. Kiedy przepisuje się leki pobudzające letarg i z przewagą pobudliwości przepisywane są leki uspokajające.

I wreszcie, zespół maniakalno-depresyjny - to bardzo poważne i lepiej jest grać bezpiecznie i skonsultować się z lekarzem w sprawie zwykłej depresji, niż przegapić początek choroby.