Zespół maniakalny

Wiele osób, które po raz pierwszy spotkały chorobę dwubiegunową we własnej skórze, jest bardzo zadowolonych z tego, co się dzieje. Podczas syndromu maniakalnego osoba odczuwa euforię, zwiększoną wydajność, kreatywną falę obserwuje się nawet wśród najbardziej zracjonalizowanych księgowych, pacjent czuje się wszechmocny, utalentowany, boski. Jednak stan euforii nie może trwać wiecznie.

Zespół maniakalny, jak depresja , a łagodniejsza forma - hipomanja, są znakami, fazami dwubiegunowego zaburzenia osobowości. Nie jest wcale konieczne, aby następnego dnia po manii nastąpiła faza depresji. Objawy syndromu maniakalnego mogą objawiać się przez tygodnie, miesiące, lata, a dopiero wtedy nadejdzie depresja.

Pacjenci początkowo trudno zrozumieć, co jest złe w ich stanie, ponieważ pasuje im znacznie więcej niż poprzednie "trzeźwe" życie. Jednak twórcze przypływy, myśli, które rodzą się w głowie jeden po drugim z niespotykaną szybkością, prowadzą do tego, że osoba po prostu nie ma czasu na swoją głowę, staje się zapominalska, rzuca jedną rzecz na nową, a tutaj zaczyna się irytacja. Pacjent jest zły, że pomimo jego "geniuszu" nic się nie dzieje agresja skandale zmieszane z napadami niezdrowego śmiechu. W tej chwili mogą być walki na ulicy, wypowiedzi i ingerencja w życie zupełnie obcych. Właśnie w tym momencie większość pacjentów trafia do szpitala i tych, którzy mają pecha na policję.

Jeśli odkryłeś nawet kilka objawów zespołu maniakalnego, które stały się stanem stałym przez cały tydzień, miesiąc, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem:

• silny emocjonalny przypływ, przedłużony napad optymizmu, żywotność bez widocznych powodów;
• zmniejszona potrzeba snu;
• zwiększona gadatliwość i atrakcyjność seksualna;
• opracowywanie wielkich planów "napoleońskich";
• przeskakiwać pomysły;
• wysoka samoocena;
• ostre krople od optymizmu do drażliwości;
• rozproszenie;
• chęć rezygnacji z pracy;
• niespokojna i nierozsądna ekstrawagancja.

Przyczyny wszystkich objawów zespołu maniakalnego - przypływ hormonów, które spowodowały chorobowy mózg.

Lekarze wciąż nie rozumieją, co zmusza nasz mózg do rozwoju choroby. Objawy maniakalnego zespołu urojeniowego często ujawniają się już w dzieciństwie, ale pierwsze poważne, a nawet przerażające drgawki najczęściej występują w wieku 20 lat, kiedy osoba czuje się już wszechmocna, nie boi się śmierci i wierzy w swoją nieśmiertelność.

Leczenie zespołu maniakalnego trwa całe życie, ponieważ nie ma sposobu, aby uratować pacjenta od tej dolegliwości raz na zawsze. W przypadku zespołu maniakalnego lekarze przepisują neuroleptyki, które łagodzą podrażnienie, wrogość, zwiększoną aktywność.

Tak, więc tak zwane stabilizatory nastroju. Pomagają zapobiegać zmianom nastrojów, które mogą być bardzo niebezpieczne i prowadzić do samobójstwa. Takie leki są przyjmowane przez rok lub dłużej, równolegle pacjent powinien okresowo weź badania krwi.

Jeśli jest to zespół maniakalny o najcięższym stopniu, wymagana będzie hospitalizacja. Na tym etapie pacjent stanowi zbyt duże ryzyko i zagrożenie dla siebie i społeczeństwa. W szpitalu często stosuje się elektrowstrząsy.

Ale każde lekarstwo jest lepsze niż życie z ciągle pogarszanym zespołem maniakalnym bez leczenia. Najstraszliwszą i najtrudniejszą rzeczą dla pacjenta jest to, że jego mózg jest w stanie wyczerpania, człowiek czuje, że jego głowa jest oderwana od niespokojnych myśli, z których nie jest już zadowolony i chciałby teraz skończyć, ale, niestety, nie może.

• ← Zespół depresyjny maniakalny
• Stan maniakalny →