Piękno i zdrowie Zdrowie kobiet

Linkomycyna - zastrzyki

Infekcje bakteryjne mogą czasami być trudne do wyleczenia przez przyjmowanie doustnych antybiotyków. W takich przypadkach środki przeciwdrobnoustrojowe są przepisywane w postaci roztworów. Taki antybakteryjny lek, jak linkomycyna, jest bardzo popularny - zastrzyki z tego leku zapewniają penetrację składnika aktywnego bezpośrednio do krwi, jak również najszybsze osiągnięcie źródła zapalenia.

Wskazania do stosowania zastrzyków linkomycyna

Spektrum działania aktywnego składnika o tej samej nazwie nie jest zbyt szerokie. Linkomycyna jest skuteczna przeciwko większości gram-dodatnich tlenowych i niektórych beztlenowych mikroorganizmów. Jednak prawie wszystkie znane grzyby, wirusy, bakterie Gram-ujemne, pierwotniaki są na nie oporne.

Zgodnie ze spektrum działania, linkomycyna jest przepisywana do leczenia zapalnych chorób zakaźnych wywoływanych przez wrażliwe na nią mikroorganizmy, w tym:

Czasami wspomniany antybiotyk jest wykorzystywany jako rezerwa dla chorób wywoływanych przez Gram-dodatnie drobnoustroje, które są oporne na inne środki przeciwbakteryjne, w tym na penicylinę.

Warto zauważyć, że w rzadkich przypadkach ciężkich chorób otolaryngologicznych można również przepisać podane zastrzyki. Tak, zastrzyki Lincomycin są wykonywane dla zatok i innych zatok, ostre zapalenie gardła. Przebieg terapii zwykle nie przekracza 5-7 dni, w wyjątkowych sytuacjach jest przedłużony do 2 tygodni.

Metoda iniekcji linkomycyny i przeciwwskazań

Opisany roztwór można podawać domięśniowo i dożylnie.

W pierwszym przypadku pojedyncza dawka dla dorosłych wynosi 600 mg. Częstość wstrzyknięć jest ustalana indywidualnie, 1 lub 2 razy dziennie. W ciężkich warunkach dzienną dawkę można zwiększyć do 2,4 g (3 kły w 24 godziny).

Dożylne podawanie jest dozwolone wyłącznie metodą kropli, ale tylko po rozcieńczeniu 2 ml linkomycyny w 250 ml chlorku sodu.

Przeciwwskazania do stosowania tego leku to:

  • laktacja i ciąża;
  • zwiększona wrażliwość na linkomycynę i klindamycynę;
  • dysfunkcja nerek;
  • choroba wątroby;
  • wczesne dzieciństwo.

Wstrzyknięcia Lincomycin w stomatologii

Około 30 lat temu, omawiany antybiotyk zaczął być stosowany w leczeniu chorób przyzębia. Było to uzasadnione zdolnością linkomycyny do szybkiego zmniejszania stanu zapalnego, ograniczania rozprzestrzeniania się infekcji i zatrzymywania zespołu bólowego.

Na początek należy zauważyć, że we współczesnej praktyce dentystycznej taka diagnoza jak "choroba przyzębia" nie istnieje, pojęcie to zostało zastąpione przez dokładniejszą i poprawną nazwę "zapalenie przyzębia".

Ponadto, skuteczność prezentowanego antybiotyku w stomatologii była od dawna odrzucana. Nawet zwiększona dzienna dawka linkomycyny po wstrzyknięciu do gumy osiąga punkt ciężkości stanu zapalnego w takim samym tempie, jak przy podawaniu domięśniowym lub dożylnym bez utraty wartości maksymalnego stężenia. Stwierdzono również, że lek przeciwbakteryjny pomaga tymczasowo wyeliminować tylko objawy. zapalenie ozębnej , ale w żaden sposób nie wpływa wstrzyknięcia linkomycyny Prawdziwą przyczyną choroby jest tablica i kamień.

Niestety, opisywana przestarzała technika nadal jest praktykowana przez niektórych dentystów. Pacjenci często skarżą się, że po wstrzyknięciu Lincomycin do dziąsła, policzek jest obrzęknięty, pobliskie tkanki i język, a sąsiednie zęby są obolałe. Wszystkie te nieprzyjemne zjawiska są skutkami ubocznymi absolutnie niepotrzebnej procedury, która może nie zniknąć sama, ale znacznie pogarsza paradontozę.

Dlatego w żadnym wypadku nie należy zgodzić się na wstrzyknięcie Lincomycin do gumy. Lepiej zmienić dentystę i uzyskać odpowiednią opiekę medyczną.