Japoński strój ludowy
Historia japońskiego stroju narodowego praktycznie nie uległa przejściowym zmianom i ściśle spleciona z narodowymi tradycjami Japonii. Główną różnicą tej sukienki było obfite korzystanie z palety kolorów, a także ornamenty i wzory. W tym samym czasie takie elementy służyły nie tyle pięknu, co symbolom. Tak więc kolory oznaczały elementy, a rysunki - pory roku. Żółty, kolor Ziemi, nosił tylko cesarz.
Strój ludowy Japonii
Rysowanie ubrań miało ogromne znaczenie, a oprócz symboli natury oznaczało także moralne cechy. Na przykład śliwka jest delikatnością, lotos jest czystość . Bardzo często kostiumy zdobiły krajobrazy, wśród których na pierwszym miejscu była góra Fuji, personifikacja Japonii. Szczególnie wyróżniające się japońskie stroje ludowe. Początkowo reprezentowali umiejętne połączenie dwunastu elementów, a później tylko pięciu. Ale z biegiem czasu pojawiło się w użyciu kimono, które reprezentuje szlafrok z szerokim pasem. Kimono miało szerokie rękawy. Jeśli mężczyźni przywiązywali pasy bocznym węzłem na udach, pasy kobiet, które nazywane były obi, były związane nieco wyżej niż w talii w postaci szerokiego i bujnego łuku, który był z tyłu.
Warto zauważyć, że o każdej porze roku kobiety miały ściśle określony strój. W lecie nosili kimono z krótkimi rękawami i bez podszewki. Najczęściej było to robione w jasnych kolorach z jasnym wzorem. Na chłodniejsze dni na podszewce nosił niebieskie lub niebieskie kimono. Na zimę podszewka została ocieplona bawełną. Japoński strój ludowy uosabiał takie pojęcia jak piękno, etykieta i miłość. Objął wszystkie części ciała, wzywając kobiety do posłuszeństwa i pokory. Tak więc kobieta nie miała prawa pokazywać gołych rąk i nóg, co zmuszało ją do wykonywania płynniejszych i wolniejszych ruchów.
